(Επιμέλεια : Σταύρος Λιλόγλου)
Η Μυρτώ Καμβυσίδη, απόφοιτη του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας, έχει σπουδάσει Επικοινωνία Μέσα και Πολιτισμό στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος για τρία χρόνια. Έχει πραγματοποιήσει πολυετείς σπουδές στο πιάνο, το κόρνο αλλά και το κλασσικό τραγούδι αλλά και το θέατρο. Έχει συμμετάσχει σε εκατοντάδες παραστάσεις και συναυλίες. Τα τελευταία 7 χρόνια τραγουδά επαγγελματικά σε piano bar και μουσικές σκηνές.
Από το 2011 είναι μέλος στο σχήμα του Γιώργου Λυκούρα “ο Πάπυρος του κ. Fackelmann” με πρωτογενές υλικό το οποίο βασίζεται σε επιστημονική έρευνα πάνω στους αρχαιοελληνικούς μουσικούς δρόμους. Εδώ και δύο χρόνια συνεργάζεται με τον συνθέτη Δαμιανό Πάντα και πολλούς αξιόλογους στιχουργούς σε έναν κύκλο πρωτότυπων τραγουδιών που τα διακρίνει η επαναστατική μουσική σύνθεση κι ο σκληρός κοινωνικός στίχος.
Τα τελευταία δύο χρόνια είναι φοιτήτρια στο Διαπανεπιστημιακό και Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών “Ηθικής Φιλοσοφίας” του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
- Ένα σπουδαίο βιβλίο, μία ενδιαφέρουσα συζήτηση, ένα διαχρονικό τραγούδι, ένα καλό κρασί...
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
- Υποχρεώσεις;... Δεν μου είναι ευχάριστο να σηκώνομαι πρωί κι αν είναι δυνατόν δε θέλω να μου μιλάει κανείς.
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
-Γελάω πολύ εύκολα! Πριν από λίγο.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
-Αφήνω τους ανθρώπους ελεύθερους και το ίδιο ζητώ από αυτούς· σεβασμό στο θεμελιώδες δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των ατόμων.
Το βασικό ελάττωμά σου;
- Είμαι ένα κράμα αντιθέσεων. Αυτό με καθιστά απρόβλεπτη στο βαθμό που ορισμένες φορές εκπλήσσω κι εμένα την ίδια... Επί παραδείγματι: Έχω επιδείξει δειλία σε θέματα που με αφορούσαν άμεσα, ενώ έχω υπάρξει παράτολμη σε καταστάσεις άγριες που θα μπορούσα να μην πάρω καν θέση... Αυτό βέβαια ελέγχεται. Κάθε μέρα ξυπνάω διαφορετική, εξελίσσομαι, διορθώνω κάποια πράγματα, προκύπτουν άλλα βαθύτερα... Εργάζομαι πολύ σκληρά για να συνδέσω αρμονικά τις αντιθέσεις στο χαρακτήρα μου. Απώτερος σκοπός: Πλήρης αταραξία (Φιλόδοξος στόχος, ο οποίος μάλλον θα επιτευχθεί σε κάποιο παράλληλο σύμπαν· το δικό μας δεν ενδείκνυται).
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
- Η επιείκεια είναι αριστοτελική έννοια και την ασπάζομαι πλήρως. Είμαι επιεικής σε όλα τα λάθη, ακόμα και στα χειρότερα... Ποια είμαι εγώ άλλωστε που θα μπορέσω να κρίνω τον οποιονδήποτε.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
-Ήταν πριν λίγες μέρες όταν είδα μια γυναίκα σωριασμένη επί της Πανεπιστημίου... Ο κόσμος που ζούμε βρίθει από αρσενικές νόρμες, μας εκπαιδεύουν να γινόμαστε όλο και πιο σκληροί κι ανάλγητοι. Το πρότυπο του να είμαστε ανταγωνιστικοί, ανηλεείς κι αδίστακτοι με θλίβει βαθιά, κι εξοργίζομαι όταν βλέπω να παίρνει σάρκα κι οστά σε ανθρώπους που συναναστρέφομαι. Αγωνίζομαι για να είμαι κοινωνικά ευαίσθητη... για να μην χάσω τον εαυτό μου. Όταν υποφέρω από τέτοιες εικόνες τουλάχιστον λαμβάνω την ικανοποίηση ότι παραμένω άνθρωπος παρά το πνεύμα της εποχής.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
- Με όποιον δεν έγραψε η ιστορία...
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
- Αυτή η ερώτηση μου θύμισε αυτό που κάποτε είχε πει ο Einstein:" Εμένα, που πάντα μισούσα την αυθεντία, η μοίρα μ’ έκανε αυθεντία." Η πίστη σε κάποιον ήρωα, ο ολοκληρωτικός θαυμασμός προς ένα άτομο θα ήταν τρομακτικός κατ΄ εμέ... Μπορώ να πω με μεγάλη ανακούφιση πως δεν υπάρχουν ήρωες, τους αποδομήσαμε...
- Δεν είναι μία. Παραθέτω σκηνοθέτες: Ingmar Bergman, Rainer Werner Fassbinder, Jean Luc Godard, Francois Truffaut, Jean Renoir, Sergei Eisenstein, Tarkovsky, Elia Kazan (Καζαντζόγλου), Aγγελόπουλος, Λάνθιμος, John Ford, Charles Chaplin, Orson Welles, Hitchcok, Fritz Lang, David Lynch, Akira Kurosawa, Luis Bunuel, Pasolini, Fellini, Antonioni, Visconti, Stanley Kubrick, Francis Ford Coppola,, Kieslowski, Roman Polanski, Emir Kusturica, Almodovar, Tarantino, Lars Von Trier, Michael Haneke, Σεμίχ Καπλάνογλου...
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
- Ένας μήνας και δύο εβδομάδες εθελοντική εργασία στην Κωνσταντινούπολη, συνεργάστηκα με ανθρώπους από όλον τον κόσμο και μόνο εκεί αντιλήφθηκα ότι η Ελλάδα δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Δεν γυρνούν όλα γύρω από μας...
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
-ο Κατάλογος είναι ατελείωτος θα αναφέρω ενδεικτικά όσους μελετήσει κι αγαπήσει περισσότερο για το ύφος τους.. Εμμανουήλ Ροϊδης, Παπαδιαμάντης, Βιζυηνός, Καζαντζάκης... James Joyce, Thomas Pynchon, Samuel Beckett, Marcel Proust, Federico Garcia Lorca,Anton Chekhov, George Orwell, Virginia Woolf, Fyodor Dostoyevsky, Leo Tolstoy, Franz Kafka, Jean Paul Sartre, Μαρκήσιος ντε Σαντ, Honore de Balzac, Thomas Mann,...
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
-Σωφροσύνη…
Και σε μια γυναίκα;
- Σωφροσύνη...
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
-Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Σοστακόβιτς, Γκουστάβ Μάλερ.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
-Σήμερα έτυχε να σφυρίζω την “Μυρτιά” του Θεοδωράκη
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
- Γενεαλογία της Ηθικής, F. Nietzsche
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
- Τουλούζ -Λωτρέκ
Το αγαπημένο σου χρώμα;
- Το κόκκινο...
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
- Όλα μοιάζουν ασήμαντα μπροστά στον άπειρο χρόνο...
Το αγαπημένο σου ποτό;
- Αλλάζω κατά καιρούς, κάποτε εξέφραζα μία προτίμηση στο αψέντι. Toν τελευταίο καιρό έχω καταλήξει στο “In vino veritas”, εν οίνω η αλήθεια. Γενικώς ως Ελληνίδα υποστηρίζω ένθερμα την διονυσιακή μέθη και θα μπορούσα να πω ότι οι ρίζες των αμπελιών είναι τόσο βαθιές ακριβώς για να συνδέουν τούτη τη γη με εκείνη των αρχαίων χρόνων. Μέτρον άριστον βέβαια...
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
- Μέχρι στιγμής για τίποτα. Θα μετανιώσω όμως για το αν θα μετανιώσω. Αυτό δε σημαίνει ότι στη μικρή μου ζωή υπήρξα άριστη... ίσα ίσα εδώ που είμαι έφτασα κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο.
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
-Θα μπορούσα να πω ότι τρία είναι τα πράγματα που με κάνουν να δυσανασχετώ.. Η κοινωνική αναισθησία, η επιμονή κι η αγένεια.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
-Η μουσική σε συνδυασμό με τον λόγο, δηλαδή το τραγούδι, είναι η υπέρτατη έκφραση ψυχής, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που αγαπώ περισσότερο. Όποτε δεν με απασχολεί η μουσική, προτιμώ απλώς να σκέφτομαι. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται αυτονόητο, αλλά οι άνθρωποι πιέζονται τόσο πολύ με την δουλειά- δουλεία, ή με τις διαφόρων ειδών υποχρεώσεις, που έχουν σταματήσει να σκέφτονται... περνούν τη ζωή τους βασισμένοι σε κλισέ κι αυτοματισμούς.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
- Ότι μπορεί κάποιος να βλάψει την οικογένειά μου... Αυτό δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να το διαχειριστώ.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
-Αντιλαμβάνομαι πόσο απλή είναι η ερώτηση αλλά δε θα χάσω την ευκαιρία να πω ότι οι άνθρωποι ζουν μονίμως στο φαντασιακό. Η αλήθεια είναι κάτι που δεν προσεγγίζεται. Μάλιστα, η επαφή μας με αυτήν θα μπορούσε να είναι μόνο τραυματική. Υπό αυτήν την έννοια, τα όρια μεταξύ ψεύδους και αυτής που νομίζουμε εμείς ως αλήθεια, είναι πολύ ρευστά. Πάρα ταύτα, δε θα είχα ηθικό δίλημμα να πω ψέματα αν κινδύνευε κάποιος συνάνθρωπος μου, κατα τ'άλλα λέω πάντοτε αυτό που πιστεύω ως αλήθεια, χωρίς φόβο και πάθος.
Ποιο είναι το μότο σου;
- Πρέπει να δείχνουμε κατανόηση στους εχθρούς μας· δεν είναι κακοί, απλώς μπερδεμένοι θαυμαστές μας...
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
- Θα ήθελα να πεθάνω αγωνιζόμενη για ιδέες. Ο θάνατος που έχω θαυμάσει είναι αυτός του Σωκράτη, ο οποίος ενώ γνώριζε για την καταδίκη, δεν έφυγε όταν του δόθηκε η ευκαιρία, αλλά περίμενε να τον θανατώσουν παραμένοντας έτσι συνεπής στις ιδέες του...
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
- Την αλήθεια που διασώζει την ελπίδα για το ανθρώπινο γένος... την αλήθεια που πιστεύω πως δεν υπάρχει..
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
-Σε εγρήγορση αλλά και σε αταραξία, το κράμα αντιθέσεων που προανέφερα.
