«Το γεγονός ότι ο γιος ενός αλκοολικού, ο οποίος κατάφερε να γίνει παγκόσμιος σταρ, γίνεται αντικείμενο τόσων ειρωνικών σχολίων είναι άδικο και ελεεινό ταυτόχρονα» γράφει σε άρθρο της η γερμανική εφημερίδα Der Spiegel, σχολιάζοντας τις λεκτικές επιθέσεις κατά του Κριστιάνο Ρονάλντο.
«Κανένας άλλος αθλητής στον κόσμο δεν δίνει περισσότερα χρήματα για αγαθοεργίες όπως ο Ρονάλντο, ο οποίος αναλαμβάνει τα έξοδα για εγχειρήσεις παιδιών και κάνει δωρεές για σχολεία στη λωρίδα της Γάζας», σχολιάζει σε άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Der Spiegel ο Ντάνιελ Ράεκε και προσθέτει ότι:
«Αν μη τι άλλο, σε σύγκριση με τον Μέσι, ο οποίος έχει ευνοϊκότερη αντιμετώπιση, δεν είναι φοροφυγάς και σε αντίθεση με άλλους ποδοσφαιριστές δεν έχει κάνει τατουάζ για να μπορεί να δίνει αίμα συστηματικά».
«Αν δεν ακούσατε το βράδυ του Σαββάτου δυνατές κραυγές απογοήτευσης ή χαιρέκακα γέλια, τότε μάλλον ζείτε σε κάποιον διεθνή διαστημικό σταθμό. Στις 22:34 ο σούπερσταρ έχασε ένα πέναλτι στο παιχνίδι με την Αυστρία. Προς μεγάλη χαρά του κοινού, κάτι τέτοιο δεν εκπλήσσει », συνεχίζει ο αρθογράφος.
«Αν παρακολουθεί κάποιος έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στον οποίο παίζει ο Ρονάλντο θα ακούσει μετά από λίγο κάποιον να λέει “δεν τον γουστάρω αυτόν τον Ρονάλντο” και να απαριθμεί τους λόγους της απέχθειάς του. Οι λόγοι είναι απολύτως αναμενόμενοι κατά 90%: τα πολλά προϊόντα για την προστασία των μαλλιών, η πολύ μεγάλη αυτοπεποίθησή του, η ισχυρογνωμοσύνη του, η κλαψιάρικη έκφραση του προσώπου του» γράφει ο Ντάνιελ Ράεκε.
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος του Spiegel στρέφει τα βέλη του στη γερμανική εφημερίδα Βild, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Οφείλεται άραγε στην προσωπικότητα του Ρονάλντο το ότι η Bild τον προσέβαλε χαρακτηρίζοντάς τον ως τον πιο υπεροπτικό και ματαιόδοξο άνθρωπο στον κόσμο;».
«Και δεν πρόκειται μόνο για ένα σχόλιο του κίτρινου Τύπου. Στο πρώτο γερμανικό δημόσιο κανάλι (ARD) παρουσιαστής σχολίασε περιπαικτικά ότι ο Ρονάλντο “ξέχασε τις γόβες του”. Αδιανόητο να εκφραστεί κανείς για έναν Γερμανό αθλητή με τέτοιον απρεπή τρόπο», συμπληρώνει ο Ντάνιελ Ράεκε και καταλήγει:
«Η παγκόσμια χλεύη με την οποία έρχεται αντιμέτωπος έχει να κάνει λιγότερο με τον ίδιο και περισσότερο με μια βασική ανθρώπινη ανάγκη να γελοιοποιούνται με χαιρεκακία επιτυχημένοι και γοητευτικοί άνθρωποι όταν αποτύχουν σε κάτι. Όπως τότε στην αυλή του σχολείου, όπου αναζητούμε κάποιον για να γελάσουμε μαζί του. Είναι κατανοητό από ανθρώπινη πλευρά; Ίσως. Ωραίο όμως δεν είναι».
