Είναι στιγμές που σκέφτομαι ότι ο ΕΝΦΙΑ, οι περικοπές, οι καθυστερήσεις πληρωμών και η θλίψη αφορούν έναν κλειστό κύκλο ανθρώπων, που αριθμητικά δεν ξεπερνάνε τους 20.
H μεγάλη πλειοψηφία, όμως, μιας ξεθυμασμένης ελληνικής show biz, που μοιάζει σαν κόκα κόλα που ξεχάστηκε σε πλαστικό ποτηράκι μιας χρήσης, επιμένει σε μια δημοσιοποιούμενη χλιδή, που στην καλύτερη προβληματίζει, στην χειρότερη τουλάχιστον προκαλεί...
Πιθανόν ν’ ανήκω σε μια κατηγορία ανθρώπων εργαζόμενων που διεκδικώ, με ίσως καμμιά δεκαριά ακόμη, το δικαίωμα να «βρέξουμε το πόδι μας» σε θάλλασα «τριών ημερών».
Κάτι η εφορία, κάτι ο ΕΝΦΙΑ, κάτι τα δάνεια, κάτι η ΔΕΗ, κάτι το σούπερ μάρκετ, κάτι η «υπερπολυτελής συνήθεια» να συγκατοικώ με τετράποδα, κάτι οι βενζίνες, κάτι η ασφάλεια αυτοκινήτου, κάτι οι ιατρικές εξετάσεις, κάτι η οδοντίατρος που είναι και κολλητή και μ’ εξυπηρετεί και ας είναι καλά, αμ... δεν «προκύπτει» το αραλίκι, ακόμη και με την μορφή φιλοξενίας.
Πιθανόν να με μεγάλωσαν με κακές συνήθειες, ότι σε περίπτωση που φιλοξενείσαι... οφείλεις να μην καταχραστείς την φιλοξενία, ώστε να μην ρίχνουν αλάτι πίσω από τις πόρτες και ν’ αναποδογυρίζουν σκούπες για να σε... φύγουν.
Πριν «καταπιαστώ» με τα «κορμιά» της show biz, τις πόζες σε σκάφη δικά τους και φίλων, τις αναρτήσεις στο instagram με μαγιό που το μονοκίνι κοστίζει 300 Ευρώ και που μοιάζει να ταυτίζουν τις «διακοπές» με «πόζες», παρακολουθώ αναρτήσεις «καθημερινών ανθρώπων», μισθοσυντήρητων, στα social media.
Αν ερχόμουν από άλλη χώρα, θα πίστευα ότι οι Ελληνες «μας δουλεύουν». Βλέπω ανθρώπους (τί να κάνω που μια πλατεία άνθρωποι είμαστε όλοι κι όλοι και γνωριζόμαστε καλά...) να ποζάρουν με κάθε λογής θαλασσινά δίπλα σε θάλασσες και ακτές, με ντεκόρ χταπόδια, ψάρια σε μέγεθος ροφού, ενώ ταυτόχρονα καταριούνται τα μέτρα, την ανεργία, τις κυβερνήσεις και τους επίορκους πολιτικούς...
Αυτές οι εικόνες της απόλυτης αντίφασης με κάνουν και αναρωτιέμαι μήπως η ανέχεια αφορά τον εαυτό μου και μερικούς βλαμμένους φίλους μου...
Και περνάω απο τους «απλούς και μη αναγνωρίσιμους» στους σελέμπριτις!!! Καλέ, σταματήστε να χρησιμοποιείτε τα παιδάκια σας ως «άλλοθι» για μια ακόμη πόζα σε παραλία που η ξαπλώστρα έχει 90 Ευρώ.
Σταματήστε να «στήνεστε» σαν «ανέμελοι», την στιγμή που το αριστερό σας πόδι έχει βυθιστεί σε είκοσι εκατοστά άμμου. Αυτό δεν γίνεται αν στο περπατητό σας «τσάκωσε» ο «παπαράτσι». Σταματήστε να δείχνετε τις γωνιές των υπερπολυτελών σπιτιών σας, γιατί μετά αν πάθετε το αναπάντεχο θα «ποζάρετε» ως θέμα σε αστυνομικό δελτίο...
Δεν θέλω ν’ αναφερθώ ονομαστικά, γιατί οι δέκα άνθρωποι που υιοθετούν αυτό τον τρόπο επικοινωνίας είναι πιο αναγνωρίσιμοι και από την Πλατεία Συντάγματος, για όσους ζούμε στην Ελλάδα.
Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, οι υπόλοιποι, ασχέτως του τι σας συμβουλεύουν οι «αυλικοί σας», καλλιεργείτε, τούτη την εποχή, συναισθήματα θυμού και φθόνου.
Αν ρίξετε μια ματιά στα site που ασχολούνται με το life style, αν ρίξετε μια ματιά στα social media και αν μπορέσετε να παρακολουθήσετε τους εαυτούς σας ως αναγνώστες ή θεατές και όχι ως πρωταγωνιστές, μπορεί και να συμφωνήσετε.
Όμως, επειδή την ομορφιά σε συνδυασμό με την εξυπνάδα (μερικούς δεν σας θεωρώ ηλίθιους, απλά ανασφαλείς) και την άνετη ζωή σπανίως βρίσκονται συνάνθρωποι που να την παινεύουν, ας «μαζευτείτε» λίγο...
Εξάλλου, τα καλύτερα καλοκαίρια, οι μεγάλοι έρωτες και οι πιο συγκλονιστικές ανατολές είναι αυτά που ζήσαμε για πάρτη μας.
Και μόνον.
