Από τον διακεκριμένο Πειραιώτη Χειρούργο Σταύρο Τσιριγωτάκη
ΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗ;
Μετά το ατύχημα του Τσέρνομπιλ η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδή έχει ραγδαιά αύξηση και μάλιστα ακόμη και σε νεαρές ηλικίες. Ο καρκίνος του θυρεοειδή είναι απόλυτη ένδειξη για χειρουργείο. Άλλες ενδείξεις είναι η ισχυρή υποψία για ύπαρξη καρκίνου, η βρογχοκήλη (αύξηση σε όγκο του θυρεοειδή) που πιέζει γειτονικά όργανα όπως την τραχεία και τον οισοφάγο και προκαλεί προβλήματα στην αναπνοή και την κατάποση, η πολυοζώδης βρογχοκήλη αφού δεν μπορούν να ελεγχθούν όλοι οι όζοι για ύπαρξη κακοήθειας. Επίσης η ύπαρξη υπεθυρεοειδισμού (τοξίκωση) που δεν ρυθμίζεται με φάρμακα ή ρυθμίζεται και μετά υποτροπιάζει ξανά, είναι ένδειξη για αφαίρεση του θυρεοειδή.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ;
Στις μέρες μας όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις είναι ασφαλείς, βέβαια σε οποιαδήποτε ιατρική πράξη και πολύ περισσότερο στις χειρουργικές επεμβάσεις υπάρχει ο κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών. Οι γενικοί κίνδυνοι έχουν να κάνουν με προβλήματα στη χορήγηση αναισθησίας, με λοιμώξεις του αναπνευστικού ή με φλεγμονή του τραύματος. Στη χειρουργική του θυρεοειδή όμως υπάρχουν και ειδικοί κίνδυνοι, λόγω της επαφής του θυρεοειδή με το νεύρο που είναι υπεύθυνο για την ομιλία και με τους παραθυρεοειδείς αδένες. Αν τραυματιστεί το νεύρο στη διάρκεια της επέμβασης ο ασθενής παρουσιάζει βραχνάδα που σε ένα ποσοστό 1-2% μπορεί να είναι μόνιμη, σε πιο βαρειές περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστεί μέχρι και αφωνία, αλλά αυτό είναι σπάνιο. Φανταστείτε τι σημαίνει βραχνάδα ή αλλαγή της χροιάς της φωνής για έναν ο οποίος είναι τραγουδιστής ή παρουσιαστής κλπ. Ενώ αν τραυματιστούν οι παραθυρεοειδείς ή αφαιρεθούν κατά λάθος εμφανίζεται υποασβεστιαιμία, η οποία διορθώνεται με φαρμακευτική αγωγή, πολλές φορές για μεγάλο χρονκό διάστημα. Για την αποφυγή αυτών των επιπλοκών ο μη εξειδικευμένος χειρουργός μπορεί να αφήσει ένα τμήμα του θυρεοειδή, ώστε να μην φτάσει στο σημείο που ο θυρεοεδής εφάπτεται με το νεύρο και τους παραθυρεοειδείς και προκαλέσει τραυματισμό. Αυτό όμως μπορεί να προκαλέσει προβλήματα αργότερα στον ασθενή, αφού αν διαγνωσθεί καρκίνος στην βιοψία και έχει μείνει μεγάλο υπόλειμα, θα χρειαστούν μεγάλες δόσεις ραδιενεργού Ιωδίου για να καταστρέψουν αυτό το υπόλειμα ή πολλές συνεδρίες ή μερικές φορές και επανεπέμβαση. Η επανεπέμβαση όμως έχει αυξημένο ποσοστό επιπλοκών, αλλά ταλαιπωρεί τον ασθενή ψυχικά, σωματικά αλλά και οικονομικά (νοσηλεία, απώλεια εισοδήματος λόγω αναρρωτικών αδειών). Επίσης αν ο ασθενής χειρουργηθεί για νόσο Graves και το υπόλειμα που θα παραμείνει είναι μεγάλο, τότε η νόσος θα υποτροπιάσει.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΙ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ;
Είναι αλήθεια ότι δεν είμαστε πολλοί αυτοί που είμαστε πραγματικά εξειδικευμένοι στη χειρουργική του θυρεοειδή. Θεωρητικά όλοι οι γενικοί χειρουργοί μπορούν να διενεργήσουν αυτές τις επεμβάσεις, αφού το διδάσκονται στα πλαίσια της ειδικότητας τους. Η εξειδίκευση όμως είναι απαραίτητη για πιο ασφαλείς επεμβάσεις και για την ελαχιστοποίηση των επιπλοκών. Όλες οι επιστημονικές εταιρείες του θυρεοειδούς, παγκοσμίως, αναγνωρίζουν τη σημασία της εξειδίκευσης στη χειρουργική του θυρεοειδή. Η Αμερικανική Εταιρεία Θυρεοειδή αναφέρει το εξής πρότυπο ‘’άριστη τεχνική από εξειδικευμένο και έμπειρο χειρουργό’’.
ΤΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΘΥΡΟΕΙΔΗ;
Η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει βοηθήσει στο να γίνονται επεμβάσεις σχεδόν ανώδυνες, πιο ασφαλείς και πιο ποιοτικές για τον ασθενή, χρειάζονται όμως εξειδικευμένο χειρουργό. Αυτές είναι οι επεμβάσεις με την ‘’ελάχιστα επεμβατική τεχνική επέμβαση’’. Αυτές οι επεμβάσεις γίνονται παγκοσμίως και αυτές διενεργώ και εγώ. Συνεργάζομαι με το καλυτερο Κέντρο Ενδοκρινολογικής Χειρουργικής του κόσμου, που βρίσκεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πίζας στην Ιταλία, το Cisanello. Οι επεμβάσεις που διενεργούμε εκεί και τώρα πλέον και στην Ελλάδα είναι η ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή, μερικές φορές με χρήση βιντεοκάμερας ή με ρομπότ, ανάλογα με τον ασθενή. Mε αυτές τις μεθόδους μειώνεται η παραμονή του ασθενή στο νοσοκομείο, σε μια νύχτα. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος, αφού οι μύες στο λαιμό δεν κόβονται και η τομή έχει μήκος περίπου 3cm και μετά από λίγο καιρό δύσκολα διακρίνεται. Το μέγεθος της τομής και το πώς θα φαίνεται στο μέλλον είναι σημαντικό, αφού αυτή βρίσκεται σε εμφανές σημείο στο λαιμό και θα υπάρχει εκεί για μια ζωή.
ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ;
Είναι λίγα τα κέντρα που παρέχουν όλες τις ανέσεις, τα εφόδια, τον εξοπλισμό αλλά και το εξειδικευμένο προσωπικό που απαιτείται για τη χειρουργική θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών αδένων. Κατά την άποψή μου αλλά και σύμφωνα με όλες τις διεθνείς οδηγίες, για την ασφαλή ενδοκρινική χειρουργική επέμβαση πρέπει να πληρούνται ορισμένα βασικά κριτήρια. Πρέπει να υπάρχει 24 ώρες εξειδικευμένο προσωπικό. Το νοσηλευτικό προσωπικό τόσο στις αίθουσες χειρουργείων όσο και στους ορόφους θα πρέπει να έχει εμπειρία στην αντιμετώπιση ασθενών με ενδοκρινικές επεμβάσεις. Πρέπει να υπάρχει μια μονάδα εντατικής θεραπείας στο χώρο του νοσοκομείου, που να είναι στελεχωμένη 365 ημέρες το χρόνο. Τα κριτήρια αυτά πληρούνται πάντοτε στο νοσοκομείο που χειρουργούμε, αλλά δεν πληρούνται παντού. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς που χειρουργούνται σε κέντρα με χαμηλό όγκο ασθενών για παθήσεις θυρεοειδή και παραθυρεοειδών είναι πιθανόν να έχουν ανεπαρκή αντιμετώπιση και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών.
Σταύρος Τσιριγωτάκης, χειρουργός θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών.
Τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων (ΕΕΧΕΑ).
Μέλος της Ευρωπαικής Εταιρείας Θυρεοειδούς ETA.
Μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Θυρεοειδούς ATA.
Μέλος Βρετανικής Εταιρείας Χειρουργών Θυρεοειδούς (BAETS).
www.tsirigotakis.gr
info@tsirigotakis.gr
ΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗ;
Μετά το ατύχημα του Τσέρνομπιλ η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδή έχει ραγδαιά αύξηση και μάλιστα ακόμη και σε νεαρές ηλικίες. Ο καρκίνος του θυρεοειδή είναι απόλυτη ένδειξη για χειρουργείο. Άλλες ενδείξεις είναι η ισχυρή υποψία για ύπαρξη καρκίνου, η βρογχοκήλη (αύξηση σε όγκο του θυρεοειδή) που πιέζει γειτονικά όργανα όπως την τραχεία και τον οισοφάγο και προκαλεί προβλήματα στην αναπνοή και την κατάποση, η πολυοζώδης βρογχοκήλη αφού δεν μπορούν να ελεγχθούν όλοι οι όζοι για ύπαρξη κακοήθειας. Επίσης η ύπαρξη υπεθυρεοειδισμού (τοξίκωση) που δεν ρυθμίζεται με φάρμακα ή ρυθμίζεται και μετά υποτροπιάζει ξανά, είναι ένδειξη για αφαίρεση του θυρεοειδή.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ;
Στις μέρες μας όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις είναι ασφαλείς, βέβαια σε οποιαδήποτε ιατρική πράξη και πολύ περισσότερο στις χειρουργικές επεμβάσεις υπάρχει ο κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών. Οι γενικοί κίνδυνοι έχουν να κάνουν με προβλήματα στη χορήγηση αναισθησίας, με λοιμώξεις του αναπνευστικού ή με φλεγμονή του τραύματος. Στη χειρουργική του θυρεοειδή όμως υπάρχουν και ειδικοί κίνδυνοι, λόγω της επαφής του θυρεοειδή με το νεύρο που είναι υπεύθυνο για την ομιλία και με τους παραθυρεοειδείς αδένες. Αν τραυματιστεί το νεύρο στη διάρκεια της επέμβασης ο ασθενής παρουσιάζει βραχνάδα που σε ένα ποσοστό 1-2% μπορεί να είναι μόνιμη, σε πιο βαρειές περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστεί μέχρι και αφωνία, αλλά αυτό είναι σπάνιο. Φανταστείτε τι σημαίνει βραχνάδα ή αλλαγή της χροιάς της φωνής για έναν ο οποίος είναι τραγουδιστής ή παρουσιαστής κλπ. Ενώ αν τραυματιστούν οι παραθυρεοειδείς ή αφαιρεθούν κατά λάθος εμφανίζεται υποασβεστιαιμία, η οποία διορθώνεται με φαρμακευτική αγωγή, πολλές φορές για μεγάλο χρονκό διάστημα. Για την αποφυγή αυτών των επιπλοκών ο μη εξειδικευμένος χειρουργός μπορεί να αφήσει ένα τμήμα του θυρεοειδή, ώστε να μην φτάσει στο σημείο που ο θυρεοεδής εφάπτεται με το νεύρο και τους παραθυρεοειδείς και προκαλέσει τραυματισμό. Αυτό όμως μπορεί να προκαλέσει προβλήματα αργότερα στον ασθενή, αφού αν διαγνωσθεί καρκίνος στην βιοψία και έχει μείνει μεγάλο υπόλειμα, θα χρειαστούν μεγάλες δόσεις ραδιενεργού Ιωδίου για να καταστρέψουν αυτό το υπόλειμα ή πολλές συνεδρίες ή μερικές φορές και επανεπέμβαση. Η επανεπέμβαση όμως έχει αυξημένο ποσοστό επιπλοκών, αλλά ταλαιπωρεί τον ασθενή ψυχικά, σωματικά αλλά και οικονομικά (νοσηλεία, απώλεια εισοδήματος λόγω αναρρωτικών αδειών). Επίσης αν ο ασθενής χειρουργηθεί για νόσο Graves και το υπόλειμα που θα παραμείνει είναι μεγάλο, τότε η νόσος θα υποτροπιάσει.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΙ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ;
Είναι αλήθεια ότι δεν είμαστε πολλοί αυτοί που είμαστε πραγματικά εξειδικευμένοι στη χειρουργική του θυρεοειδή. Θεωρητικά όλοι οι γενικοί χειρουργοί μπορούν να διενεργήσουν αυτές τις επεμβάσεις, αφού το διδάσκονται στα πλαίσια της ειδικότητας τους. Η εξειδίκευση όμως είναι απαραίτητη για πιο ασφαλείς επεμβάσεις και για την ελαχιστοποίηση των επιπλοκών. Όλες οι επιστημονικές εταιρείες του θυρεοειδούς, παγκοσμίως, αναγνωρίζουν τη σημασία της εξειδίκευσης στη χειρουργική του θυρεοειδή. Η Αμερικανική Εταιρεία Θυρεοειδή αναφέρει το εξής πρότυπο ‘’άριστη τεχνική από εξειδικευμένο και έμπειρο χειρουργό’’.
ΤΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΘΥΡΟΕΙΔΗ;
Η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει βοηθήσει στο να γίνονται επεμβάσεις σχεδόν ανώδυνες, πιο ασφαλείς και πιο ποιοτικές για τον ασθενή, χρειάζονται όμως εξειδικευμένο χειρουργό. Αυτές είναι οι επεμβάσεις με την ‘’ελάχιστα επεμβατική τεχνική επέμβαση’’. Αυτές οι επεμβάσεις γίνονται παγκοσμίως και αυτές διενεργώ και εγώ. Συνεργάζομαι με το καλυτερο Κέντρο Ενδοκρινολογικής Χειρουργικής του κόσμου, που βρίσκεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πίζας στην Ιταλία, το Cisanello. Οι επεμβάσεις που διενεργούμε εκεί και τώρα πλέον και στην Ελλάδα είναι η ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή, μερικές φορές με χρήση βιντεοκάμερας ή με ρομπότ, ανάλογα με τον ασθενή. Mε αυτές τις μεθόδους μειώνεται η παραμονή του ασθενή στο νοσοκομείο, σε μια νύχτα. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος, αφού οι μύες στο λαιμό δεν κόβονται και η τομή έχει μήκος περίπου 3cm και μετά από λίγο καιρό δύσκολα διακρίνεται. Το μέγεθος της τομής και το πώς θα φαίνεται στο μέλλον είναι σημαντικό, αφού αυτή βρίσκεται σε εμφανές σημείο στο λαιμό και θα υπάρχει εκεί για μια ζωή.
ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ;
Είναι λίγα τα κέντρα που παρέχουν όλες τις ανέσεις, τα εφόδια, τον εξοπλισμό αλλά και το εξειδικευμένο προσωπικό που απαιτείται για τη χειρουργική θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών αδένων. Κατά την άποψή μου αλλά και σύμφωνα με όλες τις διεθνείς οδηγίες, για την ασφαλή ενδοκρινική χειρουργική επέμβαση πρέπει να πληρούνται ορισμένα βασικά κριτήρια. Πρέπει να υπάρχει 24 ώρες εξειδικευμένο προσωπικό. Το νοσηλευτικό προσωπικό τόσο στις αίθουσες χειρουργείων όσο και στους ορόφους θα πρέπει να έχει εμπειρία στην αντιμετώπιση ασθενών με ενδοκρινικές επεμβάσεις. Πρέπει να υπάρχει μια μονάδα εντατικής θεραπείας στο χώρο του νοσοκομείου, που να είναι στελεχωμένη 365 ημέρες το χρόνο. Τα κριτήρια αυτά πληρούνται πάντοτε στο νοσοκομείο που χειρουργούμε, αλλά δεν πληρούνται παντού. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς που χειρουργούνται σε κέντρα με χαμηλό όγκο ασθενών για παθήσεις θυρεοειδή και παραθυρεοειδών είναι πιθανόν να έχουν ανεπαρκή αντιμετώπιση και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών.
Σταύρος Τσιριγωτάκης, χειρουργός θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών.
Τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων (ΕΕΧΕΑ).
Μέλος της Ευρωπαικής Εταιρείας Θυρεοειδούς ETA.
Μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Θυρεοειδούς ATA.
Μέλος Βρετανικής Εταιρείας Χειρουργών Θυρεοειδούς (BAETS).
www.tsirigotakis.gr
info@tsirigotakis.gr
