«Για να γίνει κανείς ρεμπέτης, πρέπει πρώτα να περάσει τη γέφυρα».
Γ. Παπαιωάνννου
Η γέφυρα του Ρεμπέτη παλαιότερα διαχώριζε άτυπα τη Δραπετσώνα από τον υπόλοιπο Πειραιά. Περνούσε πάνω από τις γραμμές του τρένου, κοντά στα προσφυγικά κτίρια. Τα φωτογραφίζω από τη γέφυρα και θυμάμαι τη σκηνή όπου ο Κώστας Κακκαβάς προλαβαίνει τη Γκέλυ Μαυροπούλου πριν πέσει στις γραμμές. Σε αυτές τις γραμμές γράφεται και ο επίλογος του τραγικού έρωτα του Κώστα Καζάκου και της Μάρθας Καραγιάννη, στη δραματική ταινία "Πεθαίνω κάθε Ξημέρωμα". Ο εγκαταλελειμμένος τώρα σταθμός, ήταν γνωστός με το όνομα «ο Σταθμός της Ξενιτιάς», αφού από εδώ (και κατ΄ επέκταση από το σταθμό Λαρίσης) ξεκινούσαν τα καραβάνια των μεταναστών για τη δυτική Ευρώπη. Ο σταθμός κατασκευάστηκε το 1904 και λειτούργησε για έναν αιώνα, μέχρι το 2004. Αποτέλεσε μέρος του οράματος του Χαρίλαου Τρικούπη για τη σύνδεση της πρωτεύουσας με την Ευρώπη. Κοιτάζω γύρω μου. Η Ελλάδα της Προσφυγιάς και της Μετανάστευσης ανασαίνει ακόμα.
Κείμενο-Φωτογραφίες Lia Mageira
