για να εξυπηρετεί τα ρωσικά και τα τουρκικά συμφέροντα.
Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα ζημιώνεται με απρόβλεπτες συνέπειες καθώς όπως όλα δείχνουν πολύ δύσκολα θα ακυρωθεί το παράνομο μνημόνιο οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών Λιβύης-Τουρκίας με βάση το οποίο αρπάζουν και οι δύο χώρες μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Το ειρηνευτικό σχέδιο προβλέπει:
Παρουσία του ΟΗΕ στην Λιβύη όπως στο παρελθόν στην Βοσνία
Τα λιμάνια τίθενται υπό διεθνή εποπτεία (αυτό που «καίει» την ΕΕ είναι να μην συνεχίσουν οι ροές Λίβυων προς την Ευρώπη)
Ο LNA αναλαμβάνει τον έλεγχο στις πετρελαιοπηγές της χώρας αυτό άπτεται των ρωσικών συμφερόντων. Ένας δικός τους άνθρωπος θα ελέγχει για την Μόσχα τα τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Λιβύης.
Θα σταματήσει η αποστολή τουρκικών δυνάμεων στην Λιβύη. Άλλωστε δεν θα χρειαστούν...
Συνεπώς οι Ρώσοι παίρνουν αυτό που θέλουν:Τον έλεγχο του λιβυκού ορυκτού πλούτου και οι Τούρκοι παίρνουν και αυτοί αυτό που θέλουν που είναι η συνέχιση της ισχύος της υπογραφής Σάρατζ στο τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Ουσιαστικά η Τουρκία χωρίς στρατό κατόρθωσε να επιτύχει αυτό που ήθελε στη Λιβύη. Να αναλάβει, δηλαδή, τον έλεγχο της χώρας όπως εύστοχα αναφέρει Κύπριος αναλυτής στο sigmalive.
Η Τουρκία, με τον τρόπο αυτό, κατάφερε δυο πράγματα, aπό τη μια, την αποτροπή της κατάληψης της Τρίπολης από τον Χαφτάρ και άρα την πτώση Σάρατζ.
«Με αυτή την εκεχειρία αλλά και με το ρόλο Ερντογάν δίπλα σε Πούτιν, η Τουρκία θα έχει θέση σε διαδικασία διαπραγμάτευσης στη Διάσκεψη για διασφάλιση δικών της συμφερόντων».
Η συμφωνία Πούτιν – Ερντογάν στα εγκαίνια Turkstream έγινε, σύμφωνα με το sigmalive, με παρασκηνιακές ενέργειες Πούτιν και ακολούθως έγινε αποδεκτή από τον Χαφτάρ.
Μεγάλος πρωταγωνιστής στην όλη συμφωνία ήταν ο Πούτιν, ο οποίος θα έχει απέναντί του και Χαφτάρ και Σάρατς για εξεύρεση φόρμουλας. Η αύξηση επιρροής της Ρωσίας έγινε με χειρουργικές διπλωματικές κινήσεις.
«Την κρίσιμη στιγμή αναδεικνύεται σε κυρίαρχος παίκτης, την ώρα που ο Τράμπ δημιουργεί αστάθεια και άρα υποχωρεί η αμερικανική επιρροή στην περιοχή»
«Η Ρωσία επιστρέφει στη Λιβύη μετά την πτώση Καντάφι όπου και είχε χάσει το έρεισμά της εκεί. Γίνεται λόγος για τη Λιβύη, με τα τεράστια κοιτάσματα ορυκτού πλούτου».
Αυτό που «καίει» Κύπρο και Ελλάδα, όμως, είναι η τουρκολιβυκή συμφωνία.
«Με την εξέλιξη της εκεχειρίας τώρα, δεν μπορεί κανείς να προδικάσει την τύχη ούτε της συμφωνίας αλλά ούτε και του Σάρατζ. Πλέον η Τουρκία αποκτά ρόλο και λόγο στις εξελίξεις της Λιβύης και την επόμενη μέρα».
Και η Τουρκία και η Ρωσία πετυχαίνουν (έτσι φαίνεται) τους στρατηγικούς τους στόχους. Η Τουρκία τους πολιτικούς της στόχους και η Ρωσία τους ενεργειακούς της στόχους.
Από το 2011 η Μόσχα είχε «χαθεί» σαν σημαντικός γεωπολιτικός παίκτης στην χώρα αυτή.
