Έχουμε γράψει επανειλημμένως ότι το 2020 είναι (και πρέπει να είναι) η χρονιά του Πολεμικού Ναυτικού. Η δεκαετής κρίση και η αναβολή ή ματαίωση
πολλών προγραμμάτων έχει φέρει τον Στόλο σε οριακό σημείο και απαιτούνται κινήσεις… χθες, προκειμένου να μπορέσει με αισιοδοξία να ατενίσει την επόμενη δεκαετία.
Το πρόγραμμα προμήθειας των νέα φρεγατών να αργεί πολύ. Οι Belhara φαίνεται ότι έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους και οι Αμερικανοί δεν μένουν με σταυρωμένα χέρια, αφού οι πληροφορίες αναφέρουν ότι έχουν κάνει εντυπωσιακή επάνοδο με τις φρεγάτες MMSC, αλλά γι’ αυτό θα έχουμε σύντομα ρεπορτάζ με πολλές περισσότερες λεπτομέρειες. Όπως και να ‘χει πάντως, πριν το 2024 δεν φαίνεται να έχει παραλάβει η χώρα καινούρια φρεγάτα.
Ταυτόχρονα, έχει καθυστερήσει σημαντικά το πρόγραμμα αναβάθμισης των ΜΕΚΟ. Τα πλοία είναι ήδη 24 ετών και έχει καθυστερήσει ήδη πολύ το πρόγραμμα αναβάθμισης κυρίως των ηλεκτρονικών τους, που θα τους δώσει μία παράταση ζωής μέχρι το 2035. Το ότι έχει καθυστερήσει το πρόγραμμα αναβάθμισης σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι υπάρχει περίπτωση να αφήσουν τα πλοία να απαξιωθούν. Όμως ακόμη κι αν τρέξουν όλες οι διαδικασίες τάχιστα, το πρώτο αναβαθμισμένο καράβι θα πέσει στο νερό στην καλύτερη των περιπτώσεων στα μέσα το 2023 για να μην πούμε το 2024.
Κι ως τότε, τι; Φαίνεται ότι έχει αρχίσει και ωριμάζει σε ορισμένα στελέχη η σκέψη να στραφεί το ΠΝ προς την λύση της ελληνικής κορβέτας, που αποτελεί σύμπραξη με Ισραήλ και ΗΠΑ και μπορεί να κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, στα ναυπηγεία Σύρου.
Όπως έχουμε παρουσιάσει, βασίζεται στο σχέδιο “SAAR S72” του Ισραήλ. Πρόκειται για πλοίο μήκους 72 μέτρων, εκτοπίσματος περίπου 1.200 τόνων, που φέρει ελικόπτερο και δύο ταχύπλοα. Ενώ εάν θέλει ο πελάτης μπορεί να γίνει και τροποποίηση σχεδίου με την προσθήκη υπόστεγου για το ελικόπτερο στην θέση που φιλοξενούνται τα ταχύπλοα. Χωρίς να έχουν γίνει γνωστές λεπτομέρειες, αναφέρεται ότι μπορεί να διεξάγει αποστολές ανθυποβρυχιακού πολέμου ενώ έχει δυνατότητες να πλήξει στόχους επιφάνειας σε θάλασσα και ξηρά.
Το εντυπωσιακό είναι ότι μπορεί κάθε 18 μήνες το Πολεμικό Ναυτικό να παραλαμβάνει 2 τέτοια καράβια, έτοιμα, με τα οπλικά τους συστήματα και κόστος που θα είναι κάτω των 300 εκατ. ευρώ το καθένα. Στην παρουσίαση του πλοίου, που το enikos.gr ήταν εκεί, αναφέρθηκε ότι υπάρχει η δυνατότητα να πέφτει ένα πλοίο κάθε 250 ημέρες στο νερό. Αν αναλογιστεί κανείς ότι σχεδόν τόσο κοστίζει μία Πυραυλάκατος (ΤΠΚ) που κατασκευάζεται στα ναυπηγεία Ελευσίνας (περίπου 250 εκατ. κοστολογείται) και δεν έχουν ούτε ελικοδρόμιο ούτε τα εξελιγμένα ηλεκτρονικά που προφέρει η λύση των Ναυπηγείων Σύρου, σίγουρα πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα λύση.
Οι σκέψεις, που βρίσκονται σε εξαιρετικά πρώιμο στάδιο, αναφέρουν την προοπτική παραγγελίας 5+5 πλοίων, με χρόνο παράδοσης τα 7 έτη. Τα πλοία αυτά θα προοριστούν για την αντικατάσταση των 10 γερασμένων ΤΠΚ, LA COMBATTANTE III και LA COMBATTANTE IIIΒ.
Σαφώς και δεν πρόκειται να λύσει το πρόγραμμα των φρεγατών, όμως, επιχειρησιακά το ΠΝ θα πάρει μεγάλες ανάσες, τουλάχιστον στο επιχειρησιακό πεδίο του Αιγαίου, μέχρι να έρθουν οι πρώτες φρεγάτες ή οι αναβαθμισμένες ΜΕΚΟ. πηγή
