Οι συντάξεις δεν είναι χρήματα που χαρίζει το κράτος στους συνταξιούχους. Είναι λεφτά που έχουν πληρώσει με εισφορές, δουλεύοντας μια ολόκληρη ζωή. Είναι χρήματα δηλαδή που έχει προεισπράξει το κράτος για να τα επιστρέψει κάποια μέρα πίσω αστούς δικαιούχους.
Είναι χρήματα που αν κάποιες απο τις διοικήσεις των ταμείων τα τζόγαραν σε επενδύσεις με ρίσκο και δομημένα ομόλογα και έγιναν καπνός οι συνταξιούχοι δεν φταίνε σε τίποτα.
Ζούμε σε ένα κράτος κλέφτη που σου αρπάζει τα λεφτά, τους κόπους μιας ζωής και όταν έρχεται η στιγμή να σου σωσει πίσω ένα μέρος από όσα σου πήρε, γιατί με τις συντάξεις σου επιστρέφει ένα μέρος μόνο από τα χρήματα σου, το κράτος κάνει το κορόιδο και σου αρπάζει τον μόχθο όσων χρόνων δούλευες σαν το σκυλί.
Η παρέμβαση αυτή του συμβούλου του κυρίου πρωθυπουργό έρχεται λίγες μέρες μετά την ανάρτηση του Γιώργου Κύρτσου που έλεγε να μην δωθουν τα αναδρομικα στους συνταξιούχους επειδή η πανδημία του Κορωνοϊού έχει τσακίσει την οικονομία.
Ότι και να συμβεί σε αυτή την χώρα λοιπόν η εύκολη λύση είναι πάντα το κράτος και οι κυβερνήσεις να βουτάνε τα λεφτά από τα γεροντάκια από τους παππούδες μας και τους πατεράδες μας. Και το κωμικοτραγικό είναι ότι οι ηλικιωμένοι είναι πάντα αυτοί που κατευθύνουν το αποτέλεσμα των εκλογών με την ψηφο τους καθώς συμμετέχουν μαζικά στις εκλογές σε αντίθεση με τις μικρότερες ηλικίες που αδιαφορούν.
Η κοινωνία μας αντί να γίνεται καλύτερη, βαδίζει διαρκώς προς τα πίσω. Και γίνεται πιο σκληρή και πιο αναίσθητη κοινωνικά. Γιατί δεν είναι μόνο οι συνταξιούχοι που είναι στην μέγκενη της οικονομικής εξαθλίωσης. Είναι και άλλες κοινωνικές ομαδες ανθρώπων.
Αλλά βέβαια ποιος θα νοιαστεί; Όταν έχουμε καταντήσει σαν κοινωνία να χλευάζουμε τους συνταξιούχους και να τους θεωρούμε βάρος στις πλάτες μας ενώ αποθεώνουμε το καρακιτσαριό του κάθε Big Brother για να κάνουν νούμερα τα κανάλια-παπαγαλάκια της εκάστοτε εξουσίας τότε τι περισσότερο να περιμένουμε;
Υ.Γ. Ιδέες και απόψεις όπως αυτές δεν είναι πιστεύω μόνο ανθρώπων όπως οι νεοφιλελεύθεροι σύμβουλοι του Μητσοτακη. Δυστυχώς είναι και μερίδας της κοινωνίας μας σήμερα που έχει μάθει να αρπάζει τους κόπους των άλλων όπου μπορεί να το κάνει και να βαδίζει ακόμη και επι πτωμάτων προκειμένου να το πετύχει.
