Περπατάς στο δρόμο και όταν περνάει κάποιος από δίπλα σου τον βλέπεις σαν κορονοϊό.
Aπό τον Βασίλη Μπόνιο
Στις ανθρώπινες σχέσεις και στην επικοινωνία έχει χαθεί η μπάλα.
Στις δουλειές το ίδιο καθώς κυριαρχεί μία πρωτοφανής αβεβαιότητα από τις πιο μικρές επιχειρήσεις έως τις πλέον ισχυρές.
Η αβεβαιότητα αντανακλάται και στην άνοδο των τιμών του χρυσού στον οποίο καταφεύγουν οι άνθρωποι σε καιρούς μεγάλης ανασφάλειας.
Η έννοια του μέλλοντος έχει μπει στον επιταχυντή καθώς όλα είναι ΤΩΡΑ.
Είναι λογικό όσα βιώνουμε να αντανακλούν στη καθημερινή συμπεριφορά μας μια και βρισκόμαστε σε καταστάσεις που δεν έχουν εγγραφεί στο βιωματικό λογισμικό μας.
Κάθε μέρα δεν είναι απλά μία νέα μέρα αλλά κουβαλάει μαζί της την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι η τελευταία πιο έντονα από ποτέ.
Κάθε ένας από μας με απλά λόγια πρωταγωνιστεί σε ένα θρίλερ χωρίς σενάριο και προσπαθεί κάθε ώρα που περνάει να τη βγάλει καθαρή.
Ίσως για πρώτη φορά η ζωή μας να είναι τόσο κινούμενη άμμος και ο αδιόρατος φόβος ότι μπορεί να μας καταβροχθίσει από στιγμή σε στιγμή να κινεί τις αβέβαιες επιλογές μας.
Πρόκειται για ένα πρωτόγνωρο παιγνίδι επιβίωσης ανθρώπων, επιχειρήσεων, κρατών, ακόμη και της ίδιας της φύσης.
Αυτό το τελευταίο το κάνει τρομακτικό όλο αυτό που βιώνουμε…
