Οι τελευταίοι μήνες της ελληνοτουρκικής έντασης απέδειξαν ότι η τουρκική ηγεσία έχει ως στόχο της τη συρρίκνωση της κυριαρχίας του ελληνισμού στο σύνολό του. Η προσπάθεια αυτή εντάσσεται στο μεγαλεπήβολο όραμα του νέο-οθωμανισμού, που έχει καταστεί η κυρίαρχη ιδεολογία της μετακεμαλικής Τουρκίας. Οι ευθείες απειλές και το άνοιγμα της βεντάλιας των απαιτήσεων της Άγκυρας έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, αποτυπώνουν και τον τρόπο που οι γείτονές μας μάς βλέπουν -ως εν δυνάμει ραγιάδες.
Βεβαίως, ο σχεδιασμός αυτός, στην παρούσα φάση, υπέστη σοβαρή αβαρία, ανάλογη με αυτήν του τουρκικού πολεμικού Κεμάλ Ρέις κατά την επανακούμβηση με τη φρεγάτα Λήμνος. Η αποφασιστική στάση της Αθήνας σε Έβρο και Αιγαίο, οι συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο για τις θαλάσσιες ζώνες, που ακύρωσαν στην πράξη το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, οι κοινές ασκήσεις με τους Γάλλους και τα Εμιράτα, οι πτήσεις των ελληνικών αεροσκαφών μέχρι την Κύπρο, που έπιασαν στον ύπνο τα τουρκικά ραντάρ, και η απειλή σοβαρών ευρωπαϊκών κυρώσεων στην επόμενη σύνοδο των αρχηγών της ΕΕ, οδήγησαν τους Τούρκους να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία, και να αποσύρουν το Ορούτς Ρέις στην Αττάλεια. Τώρα βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη φάση της διαμόρφωσης της θεματολογίας του διαλόγου. Για την Ελλάδα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: συζητούμε για υφαλοκρηπίδα και θαλάσσιες ζώνες. Όλα τα υπόλοιπα, αυθαίρετα και φανταστικά, που επιδιώκει να απλώσει η Άγκυρα στο τραπέζι της συζήτησης απορρίπτονται εκ προοιμίου.
Ωστόσο, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι την ώρα που υπάρχει αυτή η αποκλιμάκωση στο Αιγαίο, οι Τούρκοι συνεχίζουν να σουλατσάρουν στην Κύπρο με το Μπαρμπαρός και το Γιαβούζ, ενώ απειλούν να αποικίσουν την κλειστή πόλη της Αμμοχώστου. Και είναι απαράδεκτη η στάση πολλών Ευρωπαίων εταίρων μας που κλείνουν τα μάτια στην τουρκική πειρατική δραστηριότητα κατά παράβαση κάθε έννοιας του διεθνούς δικαίου εναντίον ενός κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους, μέλους της ΕΕ. Απαιτούν η Λευκωσία να συναινέσει στις κυρώσεις κατά του Λουκασένκο, του αυταρχικού ηγέτη της Λευκορωσίας, χωρίς να αποφασισθούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας για τις ενέργειές της στα κυπριακά χωρικά ύδατα και στην κυπριακή ΑΟΖ. Παρ’ όλες τις αρχικές δεσμεύσεις της συνάντησης του Βερολίνου. Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Για μια ακόμη φορά, εμφανίζεται η ΕΕ να μην τολμά να προχωρήσει σε μια συμπαγή και αποφασιστική πολιτική, αλλά να υποκύπτει στα επιμέρους οικονομικοπολιτικά συμφέροντα διαφόρων κρατών της.
Για την Ελλάδα, πάντως, δεν πρέπει να τίθεται καν δίλημμα μεταξύ της αποκλιμάκωσης στα νερά του Αιγαίου και της πίεσης για την παύση της τουρκικής επιθετικότητας στην Κύπρο. Τα δύο ζητήματα είναι απολύτως συνδεδεμένα. Γιατί δεν είναι μόνον ηθικό, ως Έλληνες, το χρέος να σταθούμε δίπλα στις προσπάθειες που κάνει ο πρόεδρος Αναστασιάδης. Είναι πάνω απ’ όλα η γνώση ότι τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο έχουν σχέση με τον αγώνα του ελληνισμού για την επιβίωσή του. Και γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε αταλάντευτοι.
Αυτή την ανάγκη για ενότητα Ελλάδας και Κύπρου αλλά και για συντονισμό των δύο χωρών για τη διαφύλαξη της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους ως κρατών-μελών της ΕΕ, υπογράμμισε και η πρόεδρος της Δημοκρατίας, η κα Σακελλαροπούλου, κατά την πρώτη της επίσκεψη εκτός Ελλάδος στην Κύπρο. Γι’ αυτό και δεν υπηρετούν τον κοινό σκοπό όσοι με διάφορα επιχειρήματα προσπαθούν να αποσυνδέσουν τα δύο ζητήματα, αυτό της Ελλάδας με την Τουρκία και το αντίστοιχο της Κύπρου. Είναι τεράστιο λάθος να προβάλλεται η άποψη ότι η Κύπρος είναι δήθεν «βάρος» για τον ελληνισμό. Όσο υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία ανεξάρτητη και κυρίαρχη, μπορεί και ο ελληνισμός να αντιστέκεται αποτελεσματικότερα στην τουρκική επιθετικότητα. Μια νέα ήττα στην Μεγαλόνησο θα μεταφέρει ακόμη μεγαλύτερη πίεση και στην Ελλάδα.
Δεν επιτρέπεται επομένως να υποστείλουμε τη σημαία. Ιδιαίτερα τώρα που η ελληνική αποφασιστικότητα και η διπλωματική δραστηριότητα πέτυχαν ένα νέο ισχυρό δίκτυο συμμαχιών, τόσο εντός της ΕΕ όσο και στην ευρύτερη γειτονιά μας. Ένα δίκτυο στο οποίο συμμετέχει ενεργά και η Κύπρος, όπως δείχνει η πρόσφατη συμφωνία 6 χωρών για το East Med Gas Forum.
Ας έχουμε υπόψη μας επίσης ότι πολύ σύντομα, μετά τις εκλογές στο ψευδοκράτος, όπως ανακοίνωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ κ. Γκουτέρες, θα υπάρξει μια ακόμη πρωτοβουλία για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Η δική μας στάση, στο πλάι της Λευκωσίας, και στη νέα διαδικασία θα έχει καθοριστική σημασία για την επίτευξη του κοινού μας στόχου που δεν είναι άλλος από την πλήρη εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, τον τερματισμό της κατοχής του 40% του νησιού, την κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων κάθε τρίτης χώρας, την απαλλαγή από ξένα στρατεύματα και τη συγκρότηση ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους σε ένα επανενωμένο νησί. Η μοίρα του ελληνισμού θα κριθεί στη Μεγαλόνησο. Αν κάποτε η Κύπρος ήταν μακράν, εκ των πραγμάτων πλέον κείται εγγύς!
*Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.
