Pireas Νews: ΝΑΥΑΓΙΟ

Πενήντα Δύο Χρόνια Από Το Ναυάγιο Στη Φαλκονέρα

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheAa9eczflf_i3mwktVNdFExcZb_xSFr6PlC0a6i6CNRetk-mT5HPThZpeu8a3uazIO1yDrYzMSEJiW2S24DJKQvQ1yRCKUPHXEOs9WAHrMLmZQBUL1SHjytAscRUX_b6vsAbdqWpHn1w/s1600/heraklio-1024x570-735x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="735" height="348" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheAa9eczflf_i3mwktVNdFExcZb_xSFr6PlC0a6i6CNRetk-mT5HPThZpeu8a3uazIO1yDrYzMSEJiW2S24DJKQvQ1yRCKUPHXEOs9WAHrMLmZQBUL1SHjytAscRUX_b6vsAbdqWpHn1w/s640/heraklio-1024x570-735x400.jpg" width="640" /></a></div>
Ήταν 8 Δεκεμβρίου, 52 χρόνια πριν, το 1966 όταν γράφτηκε μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στα ελληνικά πελάγη. Ένα ναυάγιο, που μέχρι σήμερα είναι από τις μελανότερες σελίδες στην ιστορία της ελληνικής ακτοπλοΐας. 
Η βύθιση του επιβατηγού-οχηματαγωγού πλοίου «Ηράκλειον», που εκτελούσε το δρομολόγιο Χανιά-Πειραιάς κοντά στη βραχονησίδα Φαλκονέρα, βορειοδυτικά της Μήλου, όπου χάθηκαν πάνω από 200 άνθρωποι. 
 
<h4 style="text-align: left;">
Το χρονικό</h4>
Το πλοίο «κτίστηκε» σαν δεξαμενόπλοιο το 1949 στη Γλασκόβη το 1949 και πήρε το όνομα «Λέστερσαϊρ», με χωρητικότητα 8.922 κόρων, μήκος περίπου 152 μέτρα, πλάτος λίγο πάνω από 18 μέτρα και βύθισμα περίπου 11 μέτρα 36, ενώ ανέπτυσσε ταχύτητα 17 κόμβων. 
 
Δεκαπέντε χρόνια μετά την ναυπήγησή του, το 1964, μετασκευάσθηκε σε οχηματαγωγό, αγοράσθηκε από την εταιρεία των Αδελφών Τυπάλδου («Typaldos Lines») και από την επόμενη χρονιά δρομολογήθηκε στις γραμμές της Κρήτης. 
 
Τη μοιραία νύχτα το πλοίο είχε προγραμματισμένο απόπλου στις 7 μ.μ. της 8ης Δεκεμβρίου 1966 από το λιμάνι της Σούδας με προορισμό τον Πειραιά, αλλά καθυστέρησε 20 λεπτά λόγω σύσκεψης στο Λιμεναρχείο Χανίων, εξαιτίας της καθυστερημένης άφιξης στο λιμάνι ενός φορτηγού-ψυγείου, βάρους 25 τόνων, που μετέφερε εσπεριδοειδή. 
 
Ο λιμενάρχης είχε εκφράσεις επιφυλάξεις για το αν μπορούσε το φορτηγό να φορτωθεί στο πλοίο, λόγω βάρους, αν και παρά τις αντιρρήσεις, δόθηκε άδεια απόπλου. Το αυτοκίνητο φορτώθηκε εγκάρσια στο γκαράζ και το πλοίο απέπλευσε στις 7:20, ενώ έπνεαν θυελλώδεις άνεμοι 9 μποφόρ. 
 
Την ώρα που το πλοίο έπλεε ανοικτά της βραχονησίδας Φαλκονέρα το βαρύ αυτοκίνητο, που δεν είχε ασφαλιστεί με τα προβλεπόμενα μέτρα άρχισε να μετακινείται μέσα στο γκαράζ του πλοίου με αποτέλεσμα να χτυπά στα τοιχώματα του σκάφους και τον καταπέλτη. Μετά από ένα δυνατό χτύπημα σπάει τη μία από τις δύο μπουκαπόρτες και τα νερά κατακλύζουν το γκαράζ. 
 
Στις 2:06 τα ξημερώματα ο ασυρματιστής του πλοίου εκπέμπει το πρώτο αγωνιώδες σήμα κινδύνου: «Πορθμείον Ηράκλειον. Αυτήν την στιγμήν ανηρπάγη η πόρτα της δεξιάς πλευράς. Θέσις πλοίου επικίνδυνος». 
 
Το πλοίο παίρνει γρήγορα μεγάλη κλίση και παρά τις προσπάθειες του πληρώματος αρχίζει να βυθίζεται. Ένα με δύο λεπτά μετά το SOS σημαίνει συναγερμός, μοιράζονται σωσίβια στους επιβάτες και οι σωστικές λέμβοι πέφτουν στη θάλασσα. 
 
Στις 2:13 ο ασυρματιστής εξέπεμψε για τελευταία φορά: «SOS! Πορθμείον Ηράκλειον SOS, βυθιζόμεθα! Στίγμα 36.52 βόρειον και 24,8 ανατολικόν! SOS βυθιζόμεθα!». 
 
<h4 style="text-align: left;">
Ακολουθεί σιγή…</h4>
 
Στο Λιμενικό σημαίνει συναγερμός. Ενημερώνονται όλα τα λιμεναρχεία αλλά Πειραιάς, Σύρος και Κρήτη δεν μπορούν να βοηθήσουν γιατί δεν έχουν τα κατάλληλα μέσα. Από τον Αρχηγό του Λιμενικού Σώματος ενημερώνονται ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, ενώ στέλνεται σήμα σε εμπορικά και πολεμικά πλοία, τα οποία λόγω καιρικών συνθηκών φτάνουν σε σημείο με σημαντική καθυστέρηση. Από το αεροδρόμιο Ελευσίνας απογειώνονται τρία αεροσκάφη. 
 
Τα πρώτα μηνύματα στις 8:30 το πρωί ήταν τραγικά: κανένα ίχνος από το ναυάγιο ή επιζώντες. 
 
Στις 10.30 το πρωί εντοπίζεται η πρώτη σωστική λέμβος και οι ελπίδες αναπτερώνονται. Ωστόσο το μόνο που εντόπισαν οι δυνάμεις διάσωσης ήταν 47 επιζώντες και 25 σοροί. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο πλοίαρχος Εμμανουήλ Βερνίκος -αν και ήταν ο πρώτος που έπεσε στη θάλασσα με σωσσίβιο- ουδέποτε εντοπίστηκε, όπως και άγνωστος ακόμη αριθμός επιβατών. 
 
Διάφορες πηγές αναφέρουν και διαφορετικό αριθμό επιβαινόντων (επιβατών και πληρώματος) που κυμαίνεται από 224 έως και 275 άτομα, καθώς ήταν σχεδόν πάγια τακτική την εποχή εκείνη πολλοί επιβάτες να εκδίδουν εισιτήριο πάνω στο πλοίο με αποτέλεσμα το όνομά τους να μην βρίσκεται σε καμία λίστα. 
 
Αρκετά χρόνια αργότερα δίνεται στη δημοσιότητα κάποιο επίσημο στοιχείο και όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα της εποχής: «Μόλις στις 15 Δεκεμβρίου του 1975 ανακοινώθηκε ο ακριβής αριθμός των θυμάτων του ναυαγίου: 247 νεκροί». 
 
Συγκλονιστικές οι μαρτυρίες επιζώντων και διασωστών. 
 
«Περίπου στις 2 τα ξημερώματα άκουσα έναν κρότο. Γύρισα το κεφάλι μου, και είδα να ανοίγει η μπουκαπόρτα και να πέφτει στη θάλασσα ένα αυτοκίνητο ψυγείο που κουβαλούσε τρόφιμα», κατέθεσε ο υποπλοίαρχος Αλέξανδρος Στεφαδούρος. 
 
«Όταν το πλοίο πήρε κλίση από την εισροή υδάτων, ο πλοίαρχος Εμμανουήλ Βερνίκος έδωσε το σύνθημα δια κωδωνοκρουσιών. 
 
Μετά τον αντελήφθην να χάνει την ψυχραιμία του. Κατά τη γνώμη μου βασική αιτία δεν ήταν το όχημα. Το πλοίο είχε υποστεί πριν από μία εβδομάδα επισκευές. Έκλεισαν ρωγμές στο διαμέρισμα του αμαξοστασίου κατά τρόπο πλημμελή, από το οποίο ίσως να συνέρρευσαν ύδατα». 
 
Το μεσημέρι όλη η χώρα έχει μάθει για την τραγωδία, ενώ σκηνές αλλοφροσύνης εκτυλίγονται στα γραφεία της ακτοπλοϊκής εταιρείας σε Χανιά και Πειραιά, από εκατοντάδες άτομα, που θέλουν να πληροφορηθούν για την τύχη των ανθρώπων τους. 
 
Η δίκη των κατηγορουμένων ξεκινά στις 19 Φεβρουαρίου 1968 στο Κακουργιοδικείο Πειραιά και ολοκληρώνεται με τις ποινές στις 21 Μαρτίου. 
 
Ο πλοιοκτήτης, Xαράλαμπος Τυπάλδος, ο διευθυντής της εταιρείας, Παναγιώτης Κόκκινος και δύο αξιωματικοί του πλοίου καταδικάζονται σε φυλάκιση 5-7 χρόνια, ποινές που προκαλούν θύελλα αντιδράσεων, καθώς οι συγγενείς των θυμάτων τις θεωρούν πολύ επιεικείς. 
 
Μετά την τραγωδία δημιουργείται ο θάλαμος επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και θεσμοθετείται το απαγορευτικό απόπλου ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. 
http://athina984.gr</div>

Πενήντα Δύο Χρόνια Από Το Ναυάγιο Στη Φαλκονέρα

Ήταν 8 Δεκεμβρίου, 52 χρόνια πριν, το 1966 όταν γράφτηκε μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στα ελληνικά πελάγη. Ένα ναυάγιο, που...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

Το «μυστικό» ναυάγιο στον Σαρωνικό με τους πάνω από 4.000 νεκρούς -Τριπλάσιοι απ’ό,τι στον Τιτανικό (φωτο)

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg09Fd-NI6TNJPHVOr2C6MYHlWLjHencCEEZXcQKSbFortOXzCOm-DMqzsxM_3h6dezHrGu4EggaFcHvpBi0KNRbkUqRBLSQdDS9-fWDITgJKKnxyxQtECeUoE2ssNeTwx9pvowsLJm63Hd/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg09Fd-NI6TNJPHVOr2C6MYHlWLjHencCEEZXcQKSbFortOXzCOm-DMqzsxM_3h6dezHrGu4EggaFcHvpBi0KNRbkUqRBLSQdDS9-fWDITgJKKnxyxQtECeUoE2ssNeTwx9pvowsLJm63Hd/s640/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" width="640" /></a></div>
 
Ναυάγιο στον Σαρωνικό, στο νησί Πάτροκλος, με πάνω από 4.000 νεκρούς, σχεδόν τριπλάσιους απ” ό,τι στον Τιτανικό; Κι όμως συνέβη… 
 
Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Φεβρουαρίου 1944, όταν το νορβηγικών συμφερόντων αλλά επιταγμένο από τον γερμανικό στρατό ατμόπλοιο «Όρια» προσέκρουσε στη νησίδα Πάτροκλος (Γαϊδουρονήσι), κοντά στο ακρωτήριο του Σουνίου, και βυθίστηκε σε ελάχιστα λεπτά, προκαλώντας τον θάνατο περισσότερων από 4.000 Ιταλών αιχμαλώτων πολέμου που ήταν κλεισμένοι στα αμπάρια του. 
 
Η βύθισή του ήταν μία από τις χειρότερες τραγωδίες στα παγκόσμια ναυτικά χρονικά, πολλαπλασίως μεγαλύτερη από αυτήν του θρυλικού «Τιτανικού» το 1912, ενώ ο αριθμός των θυμάτων το τοποθετεί στην κορυφή των πλέον πολύνεκρων ναυαγίων στη Μεσόγειο. 
 
Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, το ναυάγιο του «Όρια» παρέμενε ως πρόσφατα σχεδόν άγνωστο. Το «Όρια» (SS Oria) κατασκευάστηκε το 1920 στο Σάντερλαντ της Βρετανίας από την Osbourne, Graham & Co με αριθμό ναυπήγησης 222 και η συνολική χωρητικότητά του ήταν 2.127 τόνοι. Αποτελούσε ιδιοκτησία της νορβηγικής εταιρείας Fearnley & Eger με έδρα το Όσλο και με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί το χρησιμοποίησαν για τη μεταφορά στρατευμάτων τους στη Νορβηγία, ενώ κατόπιν εντάχθηκε στις γερμανικές νηοπομπές με προορισμό τη Βόρεια Αφρική. 
 
Το 1941 και ενώ βρισκόταν στο λιμάνι της Καζαμπλάνκα, επιτάχθηκε από τη φιλογερμανική γαλλική «κυβέρνηση του Βισύ», μετονομάστηκε σε «Sainte Julienne» και με έδρα το λιμάνι της Μασσαλίας χρησιμοποιήθηκε στη Μεσόγειο. Στις 25 Νοεμβρίου 1942 επιστράφηκε στον νόμιμο ιδιοκτήτη του και πήρε εκ νέου το αρχικό του όνομα, ενώ λίγο καιρό αργότερα δόθηκε στη γερμανική εταιρεία Mittelmeer Reederei GmbH και απέπλευσε για την Ιταλία. 
 
Τον Σεπτέμβριο του 1943, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας με τους Συμμάχους και την κατάληψη των Δωδεκανήσων από τις γερμανικές δυνάμεις, το «Όρια» βρέθηκε στη Ρόδο, συμμετέχοντας σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των γερμανικών στρατευμάτων στην περιοχή. 
 
Στις 10.25 το πρωί της 11ης Φεβρουαρίου 1944 (κατ’ άλλες πηγές το απόγευμα της ίδιας ημέρας) απέπλευσε από το λιμάνι του νησιού με κατεύθυνση τον Πειραιά. Στα αμπάρια του μετέφερε περισσότερους από 4.000 Ιταλούς αιχμαλώτους από τις φρουρές της Ρόδου και της Λέρου, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν 43 αξιωματικοί και 118 υπαξιωματικοί όλων των όπλων. 
 
Σημειώνεται ότι ο ακριβής αριθμός των Ιταλών αιχμαλώτων παραμένει αδιευκρίνιστος, καθώς σε διαφορετικές πηγές αναφέρεται πως ήταν από 4.046 ως 4.233. Εκτός από τους αιχμαλώτους, στο πλοίο επέβαιναν ακόμα 90 Γερμανοί στρατιώτες (οι 30 ως φρουρά), ενώ το πλήρωμα αποτελείτο από πέντε ναυτικούς, μεταξύ των οποίων ένας Έλληνας μηχανικός, και τον Νορβηγό καπετάνιο Μπιάρνε Ρασμούσεν. 
 
Κατά το ταξίδι του προς τον Πειραιά το «Όρια» συνοδευόταν από τα ιταλικά ελαφρά αντιτορπιλικά ΤΑ16, ΤΑ17 και ΤΑ19, τα οποία είχαν καταληφθεί από τους Γερμανούς. Λίγες ώρες μετά τον απόπλου από τη Ρόδο, ανοιχτά της Κω, η νηοπομπή δέχτηκε επίθεση από βρετανικά πλοία, ενώ σύμφωνα με άλλες πληροφορίες κοντά στην Αστυπάλαια επίθεση και από υποβρύχιο, που εκτόξευσε ανεπιτυχώς τρεις τορπίλες εναντίον του. 
 
Η πρόσκρουση και η βύθιση 
 
Γύρω στις 6.30 το απόγευμα της επομένης, 12 Φεβρουαρίου, πλέοντας με ταχύτητα 9 κόμβων, το «Όρια» έφθασε στην περιοχή του Σουνίου, όπου επικρατούσε σφοδρή κακοκαιρία, με την ταχύτητα των ανέμων να φτάνει στα 10 μποφόρ! 
 
Ο δίαυλος μεταξύ της νησίδας Πάτροκλος (Γαϊδουρονήσι) και των αττικών ακτών είναι γεμάτος ξέρες και υφάλους και για τον λόγο αυτόν, σύμφωνα με τα ημερολόγια των συνοδών πλοίων και παρά την έλλειψη σε ενημερωμένους ναυτικούς χάρτες, είχε υποδειχθεί στον καπετάνιο του «Όρια» η πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει στην περιοχή, ώστε να παραπλεύσει τον Πάτροκλο. 
 
Ωστόσο, καθώς το «Όρια» εξακολουθούσε την εσφαλμένη πορεία του «σπρωγμένο» από τους ισχυρούς δυτικούς ανέμους, το πλοίο συνοδείας ΤΑ19 με νέα του διαταγή και με την εκτόξευση ερυθρών φωτοβολίδων επιχείρησε να προειδοποιήσει τον Ρασμούσεν για τον επερχόμενο κίνδυνο. Παρά την απάντηση «Κατανοητό!» του καπετάνιου, στις 6.45 μ.μ. το «Όρια» κτύπησε με τη δεξιά του πλευρά στα βράχια. 
 
Ο Ρασμούσεν ανέφερε έντρομος στον ασύρματο «Προσαράξαμε», όμως η έντονη θαλασσοταραχή δεν επέτρεπε στα τρία ελαφρά αντιτορπιλικά να επέμβουν. Το «Όρια» πλημμύρισε αμέσως και σε ελάχιστα λεπτά ανατράπηκε, με την πλώρη του να εξέχει από το νερό, σε μια περιοχή που το βάθος των νερών κυμαίνεται από 5 ως 42 μέτρα. Παρά τις δυσμενείς συνθήκες, τα συνοδά πλοία κατάφεραν να φτάσουν στον Πειραιά και να ενημερώσουν τις εκεί κατοχικές αρχές. 
 
Νωρίς το πρωί, με το πρώτο φως της ημέρας, ξεκίνησαν από τον Πειραιά πέντε ρυμουλκά πλοία με κατεύθυνση την περιοχή του ναυαγίου, λόγω όμως της θαλασσοταραχής το σημείο προσέγγισε τελικά μόνο το «Vulcan». 
 
Έκπληκτο, το πλήρωμά του διαπίστωσε ότι στην επιπλέουσα πλώρη του καραβιού βρίσκονταν παγιδευμένοι πέντε άνθρωποι. Η φορητή συσκευή οξυγόνου όμως, με την οποία προσπάθησαν να κόψουν τις λαμαρίνες του πλοίου ώστε να τους απεγκλωβίσουν, παρασύρθηκε από τα ορμητικά κύματα και έτσι την επομένη κατέπλευσε στο σημείο το ρυμουλκό «Τιτάν» με νέα συσκευή, με την οποία έγινε δυνατή η διάνοιξη ενός περάσματος, από το οποίο βγήκαν οι πέντε ναυαγοί, προτού το «Όρια» βυθιστεί εντελώς. 
 
Σύμφωνα με τις καταθέσεις των επιζώντων, από το ναυάγιο του «Όρια» διασώθηκαν μόνο τα μέλη του πληρώματος, ο καπετάνιος, 45 Γερμανοί και 49 Ιταλοί στρατιώτες, οι οποίοι βγήκαν εξαντλημένοι ή τραυματισμένοι στην ακτή. Μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής αναφέρουν ότι για πολλές εβδομάδες τα κύματα ξέβραζαν στη ακτή Χάρακας και στην ευρύτερη περιοχή δεκάδες πτώματα, τα οποία οι Γερμανοί έθαβαν πρόχειρα στην άμμο. 
 
Αν και οι πηγές δεν συμφωνούν, το βέβαιο είναι ότι τελικά τα θύματα υπερέβησαν τα 4.000 (με πιθανότερο αριθμό τα 4.184), τα περισσότερα από τα οποία πνίγηκαν εγκλωβισμένα στα αμπάρια του πλοίου, προκαλώντας τη χειρότερη απώλεια ζωών από ναυάγιο στη Μεσόγειο. 
 
Επισημαίνεται ότι τις ημέρες του ναυαγίου αλλά και τα επόμενα χρόνια διατυπώθηκε η υπόνοια ότι, στην πραγματικότητα, το «Όρια» είχε τορπιλιστεί είτε από γερμανικό είτε από το ελληνικό υποβρύχιο «Παπανικολής». Το «σενάριο» αυτό στηρίχθηκε σε μαρτυρίες κατοίκων των Λεγραινών ότι άκουσαν έναν δυνατό κρότο λίγο πριν από τη βύθιση του πλοίου. 
 
Ωστόσο, η ύπαρξη γερμανικού υποβρυχίου στην περιοχή δεν επιβεβαιώνεται από καμία αξιόπιστη πηγή, ενώ σύμφωνα με τα αρχεία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, στις 12 Φεβρουαρίου 1944 το «Παπανικολής» κατευθυνόταν προς την Βηρυτό, ύστερα από περιπολίες που είχε διενεργήσει στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Κρήτης, της Μήλου και της νησίδας Φαλκονέρα. 
 
Λογοκρισία 
 
Παρά τον μεγάλο αριθμό των θυμάτων, το ναυάγιο δεν έγινε γνωστό, καθώς οι Γερμανοί επέβαλαν λογοκρισία και το συμβάν δεν καταγράφηκε ούτε από το ελληνικό λιμεναρχείο, ούτε από το τότε αρμόδιο υπουργείο. Η ιστορία όμως το κατέγραψε. Το ναυάγιο του «Όρια», που δεν είναι τόσο «διάσημο», είχε σχεδόν τριπλάσια θύματα από αυτό του πασίγνωστου Τιτανικού, γι” αυτό πολλοί το χαρακτήρισαν «άγνωστο Τιτανικό». Μετά τον πόλεμο, το πλοίο ανασύρθηκε από το βυθό και διαλύθηκε για να πουληθούν τα υλικά του για άλλες χρήσεις. 
 
Οι γερμανικές αρχές κατοχής απέκρυψαν το γεγονός, ενώ δεν υπήρξε μνεία ούτε στον ελεγχόμενο από αυτές αθηναϊκό Τύπο της εποχής. Εικάζεται πως επρόκειτο για σκόπιμη ενέργεια, προκειμένου να μη ζητηθούν ευθύνες και αποζημιώσεις για τον χαμό των αιχμαλώτων, αφού στο μέγεθος της τραγωδίας είχαν αποφασιστική συμβολή οι συνθήκες στοίβαξης και εγκλεισμού τών -έτσι κι αλλιώς υπεράριθμων- Ιταλών στα αμπάρια του σκάφους. 
 
Στο φως το 2006! 
 
Η υπόθεση του ναυαγίου του «Όρια» ήλθε ξανά στην επιφάνεια το 2006 με πρωτοβουλία των τοπικών ελληνικών αρχών, έπειτα και από τις σχετικές έρευνες του δύτη Αριστοτέλη Ζερβούδη, που ανακάλυψε το ναυάγιο το 1999. Η ταυτοποίηση του ναυαγίου από τον Ζερβούδη έγινε το 2001, μετά από έρευνα στα αρχεία της Γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης. 
 
Το 2002 ο Ζερβούδης, μετά από τις έρευνες που είχε κάνει στο βυθό με τους δύτες Βασίλη Μεντόγιαννη, Αντώνη Γκάφα και Δημήτρη Καρτέρη, δημοσιοποίησε την πρώτη έγκυρη αναφορά για την κατάσταση του ναυαγισμένου «Όρια». Έρευνα σχετική με το ναυάγιο πραγματοποίησε στα αρχεία της Γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης Αττικής και ο μουσικολόγος, ιστορικός και αυτοδύτης Δημήτρης Γκαλών. 
 
To 2012, στο Βαϊάνο της Τοσκάνης έλαβε χώρα η πρώτη ιταλική εκδήλωση μνήμης για τα θύματα του «Όρια», με τη συνεργασία του Κέντρου Ιστορικής και Εθνογραφικής Τεκμηρίωσης (Fondazione del Centro documentazione storico etnografico –CDSE). 
 
Το Φεβρουάριο του 2014, στην 70ή επέτειο από το ναυάγιο, ο δήμος Σαρωνικού, σε συνεργασία με το «Σύνδεσμο Πνευματικής και Κοινωνικής Δραστηριότητας Κερατέας Χρυσή Τομή» και το «Δίκτυο Συγγενών Θυμάτων του Oria», oργάνωσαν εκδήλωση στην Κερατέα, κατά τη οποία έγιναν και τα αποκαλυπτήρια του μνημείου που κατασκευάστηκε προς τιμήν των θυμάτων, απέναντι από το σημείο βύθισης του πλοίου (60ό χιλιόμετρο λεωφόρου Αθηνών–Σουνίου). Παράλληλα, ο δύτης Αριστοτέλης Ζερβούδης, ως εκπρόσωπος των οικογενειών των θυμάτων του «Όρια», τοποθέτησε αναμνηστική πλάκα στον βυθό, στο σημείο που βρισκόταν το πλοίο. 
 
Και φέτος εκεί 
 
Χθες, Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017, 73 χρόνια μετά τη μεγάλη ναυτική τραγωδία, πραγματοποιήθηκε τελετή επιμνημόσυνης δέησης για τα θύματα του νορβηγικού πλοίου «Όρια» στο μνημείο που στήθηκε για τα θύματα του ναυαγίου. Μετά το τέλος του τελετουργικού, ακολούθησε κατάθεση στεφάνων και σύντομοι χαιρετισμοί και απελευθέρωση λευκών περιστεριών. 
 
Το μήνυμα για τη μνήμη των πάνω από 4.100 θυμάτων Ιταλών στρατιωτών της τραγωδίας του ναυαγίου του «Όρια» στάλθηκε από τους εκπροσώπους της Καθολικής και Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, τον Ιταλό πρέσβη, τους στρατιωτικούς ακολούθους των Πρεσβειών ΗΠΑ, Ρωσίας, Γερμανίας, Μεγάλης Βρετανίας, Ιράν, τον πλοίαρχο εκπρόσωπο του Πολεμικού μας Ναυτικού, τον αντιπεριφερειάρχη Αν. Αττικής, τους δήμους Σαρωνικού, Λαυρεωτικής και τη «Χρυσή Τομή Κερατέας». 
 
ΠΗΓΗ: iefimerida.gr 
 
</div>

Το «μυστικό» ναυάγιο στον Σαρωνικό με τους πάνω από 4.000 νεκρούς -Τριπλάσιοι απ’ό,τι στον Τιτανικό (φωτο)

Ναυάγιο στον Σαρωνικό, στο νησί Πάτροκλος, με πάνω από 4.000 νεκρούς, σχεδόν τριπλάσιους απ” ό,τι στον Τιτανικό; Κι όμως συνέβη… Το ημ...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

Ομάδα Εργασίας για το ναυάγιο του Κρουαζιερόπλοιου «SEA DIAMOND»

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix4UpmR4OlmkZDy7fMpxE5WAb_quto9BzcMjINMXBYCQQyQ74waKmRRbuDTbWQ3TVBHZ9DzdYZzh7CU-MFDIleeeahmy6MHndCMitQNbl3IyFGTA1wnuCI5Pr1OcJZA1_O-1J_EYj0CwQ/s1600/sea-diamond.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix4UpmR4OlmkZDy7fMpxE5WAb_quto9BzcMjINMXBYCQQyQ74waKmRRbuDTbWQ3TVBHZ9DzdYZzh7CU-MFDIleeeahmy6MHndCMitQNbl3IyFGTA1wnuCI5Pr1OcJZA1_O-1J_EYj0CwQ/s320/sea-diamond.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"> </td></tr>
</tbody></table>
Ομάδα Εργασίας για τη συνδρομή στο έργο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Θήρας για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας από τις συνέπειες, που συνεπάγεται το ναυάγιο του Κρουαζιερόπλοιου «SEA DIAMOND». 
 
Με κοινή Υπουργική Απόφαση των ΥΝΑΝΠ και Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας συγκροτήθηκε εννεαμελής Ομάδα Εργασίας με σκοπό τη συνδρομή στο έργο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Θήρας για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας από τις συνέπειες, που συνεπάγεται το ναυάγιο του Κρουαζιερόπλοιου «SEA DIAMOND», που βρίσκεται στη θαλάσσια περιοχή της Καλντέρας της νήσου Θήρας από την 6-4-2007, η οποία αποτελείται από την Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους στο Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, το Διευθυντή Λιμενικής Αστυνομίας και το Διευθυντή Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, συνεργάτες του Γενικού Γραμματέα ΥΝΑΝΠ και του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, καθώς και από τους άμεσα εμπλεκόμενους φορείς του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Θήρας, του Δήμου Θήρας και της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Θηραίων Πολιτών γα την ανέλκυση του Sea Diamond. 
Έργο της Ομάδας Εργασίας είναι η συνδρομή στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Θήρας, κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων του, για την ανέλκυση, απομάκρυνση ή εξουδετέρωση του ναυαγίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2881/2001, με σκοπό τον περιορισμό και αποφυγή περαιτέρω θαλάσσιας ρύπανσης. Ειδικότερα, η ομάδα εργασίας υποβοηθά το Ταμείο στη διερεύνηση προπαρασκευαστικών ενεργειών, καθώς και στην εκτέλεση των απαιτούμενων ενεργειών, σε συνεργασία και συντονισμό με τους αρμόδιους φορείς, για την άρση των συνεπειών του ναυαγίου. 
Στα πλαίσια αυτά η Ομάδα Εργασίας θα επεξεργασθεί και θα μελετήσει και οικονομικής φύσεως θέματα που αφορούν στην ανέλκυση του ναυαγίου.</div>