Enrico Mattievich: «Οδυσσέας και Ιάσωνας ήρθαν στη Νότια Αμερική» - Τι αποκάλυψε ο διάσημος ερευνητής

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; text-align: center; user-select: auto !important;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA4q4OZRD8FwVGQsA0tlQi_DuQA5Cj1-GIOt8JvyNhHU-hvsEn5O-c_rTlCes95A9BVzhToA6IvDKQWva1F21Hl_veaj5Vr52RmjLGuXLMSqHvSMO4sVAUWl-8tGIFeMiDl4dwEt4ZerRo/s1600/ellines-naytikoi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none; user-select: auto !important;"><span style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="350" data-original-width="600" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA4q4OZRD8FwVGQsA0tlQi_DuQA5Cj1-GIOt8JvyNhHU-hvsEn5O-c_rTlCes95A9BVzhToA6IvDKQWva1F21Hl_veaj5Vr52RmjLGuXLMSqHvSMO4sVAUWl-8tGIFeMiDl4dwEt4ZerRo/s400/ellines-naytikoi.jpg" style="border: 0px solid rgb(192, 192, 192); padding-top: 4px; user-select: auto !important;" width="400" /></span></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="background-color: white; user-select: auto !important;">Υπάρχουν πολλές ενδείξεις για την παρουσία των Ελλήνων κατά τους αρχαίους χρόνους στην Αμερικάνικη ήπειρο. Ο Ιταλός καθηγητής φυσικής του </span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="background-color: white; user-select: auto !important;"></a><span style="background-color: white; user-select: auto !important;">Πανεπιστημίου του Ρίο Ντε Τζανέιρο<b style="user-select: auto !important;"> Enrico Mattievich υποστήριξε το 2011</b> ότι ο Οδυσσέας όταν ταξίδεψε στον κάτω κόσμο στην ουσία είχε πάει Νότια Αμερική. Ο Mattievich μελετώντας τόσο τον Ομηρο όσο και τον Απολλόδωρο (Αργοναυτικά) συνειδητοποίησε πως αυτά που περιγράφονταν στα εν λόγω έργα σχετίζονταν με τόπους μακρινούς.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Ξεκίνησε έτσι να εξερευνήσει αυτά τα μέρη, ώστε να εντοπίσει τα όσα αναφέρονται στην ελληνική μυθιστορία…<br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;"><br style="user-select: auto !important;" />Έζησε πολλά χρόνια στο Περού, περιοχή όπου έζησαν οι Ίνκας περί το 1.200 π.Χ. και έλαβε την περουβιανή υπηκοότητα.</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;">Το πρώτο ταξίδι του διεξήχθη το 1981 στο Chavin De Huantar, όπου ο Ματτίεβιτς προέβη σε εκτεταμένες μελέτες , ανακαλύπτοντας πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων που πιστοποιούσαν την υποψία του. Ετσι εξέδωσε το έργο «Ταξίδι στην Μυθολογική Κόλαση», το οποίο μιλούσε για την ελληνική παρουσία στην Αμερική.</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ευρημάτων του είναι οι μεγαλιθικές κατασκευές στο κεντρικό Περού και κυρίως στην περιοχή Κούζκο με τα δύο μεγάλα φρούρια (Σαξαϋουαμάν, Ολλανταϋτάμπο), των οποίων η τεχνοτροπία είναι αμιγώς ελληνική. Πιο συγκεκριμένα η πύλη του Σαξαϋουαμάν είναι σχεδόν πανομοιότυπη με την είσοδο της ακρόπολης των Μυκηνών.<br style="user-select: auto !important;" /></span></span><br /> <span style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b style="user-select: auto !important;">Αλλο παράδειγμα αποτελεί και η πόλη Τσαβίν, χτισμένη το 3.000π.Χ., η οποία παρουσιάζει κοινά σημεία με την Μινωική Κρήτη. <span style="user-select: auto !important;">Το παλάτι που βρίσκεται εκεί (Τσαβίν ντε Χουαντάρ), «θα μπορούσε να έχει ξεθαφτεί στην Κρήτη»</span></b>, σύμφωνα με τον Ματτίεβιτς. Φανταστείτε επομένως τις ομοιότητες. Ο εν λόγω ερευνητής παρατήρησε ακόμη την ύπαρξη ενός λαβυρίνθου, ως είσοδο στο κτήριο, ενός δηλαδή συνόλου στενών διόδων με δαιδαλώδη σειρά στοών ορθογώνιας διατομής και με πέτρινους τοίχους, ανάλογου με τον αντίστοιχο λαβύρινθο στη Μινωική Κρήτη.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Η συγκεκριμένη πόλη ήταν ακόμη θρησκευτικό κέντρο, που επισκέπτονταν από πολλές περιοχές, προκειμένου να παρακολουθήσουν θρησκευτικές τελετές, να ζητήσουν χρησμούς, κατ’ αναλογία με τις ελληνικές συνήθειες.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;">Στο νότιο μάλιστα τμήμα του παλατιού, που βρίσκεται εκεί, στεγάζεται ναός, στο πίσω μέρος του οποίου υπάρχουν δύο εγχάρακτες πετρογραφίες, που σύμφωνα με τον Ματτίεβιτς αναπαριστάνουν αιλουροειδή με φίδια γύρω από το κεφάλι τους. <span style="user-select: auto !important;">Αντιστοίχως με την εικονοποιεία του θρυλικού Κέρβερου στην Μεσόγειο.</span></b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Το πιο συγκλονιστικό απ’ όλα όμως είναι η ανακάλυψη γουδιών, τα οποία παραπέμπουν στην άποψη ότι ίσως το συγκεκριμένο παλάτι να λειτουργούσε <b style="user-select: auto !important;">ως Ασκληπιείο, όπως γινόταν και στο μαντείο της Δωδώνης.</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;">Οπως αναφέραμε παραπάνω, στο Περού έζησε πριν χιλιάδες χρόνια η φυλή των Ίνκας.</span></b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Οι θεότητες του Κάτω Κόσμου, τα Τάρταρα όπως τα ονομάζει ο Ησίοδος, διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλο για αυτούς. Ετσι ο Ματτίεβις ανακάλυψε πλήθος παραστάσεων που απεικονίζουν τέτοιου είδους θεότητες και έπειτα από προσεκτική μελέτη<b style="user-select: auto !important;"> κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο Άδης των αρχαίων Ελλήνων βρίσκεται εκεί. Ως εφαλτήριο χρησιμοποίησε την αρχαία ελληνική γραμματεία (Ομήρου</b><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;"><br style="user-select: auto !important;" />Οδύσσεια:</b> οδηγίες Κίρκης στον Οδυσσέα για το πώς θα φτάσει στον Κάτω Κόσμο), κατά την οποία ο Άδης βρισκόταν στα έγκατα της γης, σε μία μακρινή όμως τοποθεσία δυτικά.<br style="user-select: auto !important;" />Ο Ματτίεβιτς «ακολούθησε» την διαδρομή αυτή και τα βήματά του τον οδήγησαν στην περιοχή του Αμαζονίου που του έμοιαζε καταπληκτικά με τα Τάρταρα.   <a href="http://www.pronews.gr/istoria/690343_enrico-mattievich-odysseas-kai-iasonas-irthan-sti-notia-ameriki-ti-apokalypse-o" style="text-decoration-line: none; user-select: auto !important;">πηγή</a></span></span></div>

Enrico Mattievich: «Οδυσσέας και Ιάσωνας ήρθαν στη Νότια Αμερική» - Τι αποκάλυψε ο διάσημος ερευνητής

Υπάρχουν πολλές ενδείξεις για την παρουσία των Ελλήνων κατά τους αρχαίους χρόνους στην Αμερικάνικη ήπειρο. Ο Ιταλός καθηγητής φυσικής του...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

Το τρομακτικό ταξίδι του χαμού, των 937 «καταραμένων» ψυχών επάνω στο πλοίο Saint Louis

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><a href="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/article/2017-12/saintluis3.jpg" style="background-color: white; text-decoration-line: none; user-select: auto !important;"><img height="360" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/article_main/public/article/2017-12/saintluis3.jpg?itok=PIhrxCpY" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative; user-select: auto !important;" width="640" /></a><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Η πόλη της Κρακοβίας, είναι από τις ομορφότερες της Ευρώπης. Οι περισσότεροι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι, τα σπίτια και τα κτίρια χτισμένα σε μεσαιωνικό - αναγεννησιακό ρυθμό, τα στενάκια καθαρά, τα πάρκα της μεγάλα φροντισμένα και καταπράσινα και στις πλατείες της ανοίγει το μάτι του επισκέπτη από την άπλα και το φως. Τη διασχίζει ράθυμα ο ποταμός Βίστουλας...</span><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="background-color: white; user-select: auto !important;"></a><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Στις φιδογυριστές στροφές του κάτω από τα τείχη της παλιάς πόλης, τα παιδιά περνούσαν ατελείωτες ώρες παίζοντας κρυφτό στις καλαμιές ή ψαρεύοντας. Το τραμ με το χαρακτηριστικό καμπανάκι του ειδοποιούσε τον κόσμο όποτε περνάει, ενώ ο ήχος από τις ξύλινες ρόδες των κάρων με τις πραμάτειες των εμπόρων, που χτυπούσαν στις πλάκες του δρόμου δημιουργούσε μια νοσταλγική διάθεση στους κατοίκους. Στην πόλη άκμαζε μια μεγάλη κοινότητα Εβραίων Ασκενάζι. Τον περισσότερο καιρό ζούσε αρμονικά με τους υπόλοιπους κατοίκους της πόλης. Μέχρι πριν λίγο, όταν έκαναν την εμφάνιση τους από τα δυτικά, μαύρα σύννεφα γεμάτα διεστραμμένο μίσος, θάνατο και συμφορές…</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="433" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis9h.jpg?itok=6ihprQ4y" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Πολωνία, 4 Μαΐου 1939, Κρακοβία, οδός Barska Νο 7Α, περιοχή Ludwinow</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Ο 8χρονος Aaron είχε αργήσει για το δείπνο και στο σπίτι των Jabkowski, επικρατούσε μια μικρή αναταραχή: «Μα που βρίσκεται τέτοια ώρα αυτό το παιδί; Δεν είναι μέρες να μένει έξω μόνο του τόσο αργά.» Ο Alfred, ο πατέρας του Aaron και τυπικά επικεφαλής της οικογένειας Jabkowski, φημισμένος ράφτης και έμπορος λευκών ειδών και υφασμάτων στον οποίο ραβόταν όλη η κοσμική και υψηλή κοινωνία της πόλης, τράβηξε την χρυσή αλυσίδα από την τσέπη του γιλέκου του και κοίταξε ανήσυχος το ρολόι του. «Ορίστε η ώρα είναι 8 και 3 πρώτα λεπτά και είναι ακόμη έξω.» Η Renata, η σύζυγος του Alfred και ουσιαστική αρχηγός της οικογένειας προσπάθησε να καλμάρει τον άνδρα της: «Μην κάνεις έτσι σε παρακαλώ. Μικρό παιδί είναι. Κάπου θα παίζει με τους φίλους του…»</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis9e.jpg?itok=ElGTw0cF" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Η πόρτα άνοιξε και ένας μικρός σίφουνας μπήκε μέσα. Τα γόνατα του ήταν βρώμικα, το ίδιο και τα χέρια του. «Ήρθααααααα» ακούστηκε και ο μικρός πήγε κατευθείαν να πλυθεί στο μπάνιο. Σε λιγότερο από ένα λεπτό είχε ήδη καθίσει στο τραπέζι δίπλα από την 3χρονη αδερφή του Abigail με τα μακριά καστανόξανθα μαλλιά και το πανέμορφο μουτράκι. Ο πατέρας δεν είπε τίποτε. Αφού προσευχήθηκαν, άρχισαν να τρώνε το «κασέρ» δείπνο που είχε ετοιμάσει η μητέρα.Ρούφηξαν τη σούπα Matzoh με το κοτόπουλο στην οποία ο μικρούλης βουτούσε γενναία κομμάτια από ψωμί Challah. Στη συνέχεια στο τραπέζι εμφανίσθηκε ένα τεράστιο μπολ με πατατοσαλάτα και ένα ταψί ψητό αρνί με λαχανικά και σάλτσα λεμονιού. Το δείπνο έκλεισε με γλυκό Βisvat, φτιαγμένο οπωσδήποτε από φυτικό βούτυρο. Το ρολόι που βαστούσε σε όλη τη διάρκεια του δείπνου σφιχτά στο αριστερό του χέρι ο Alfred, έδειχνε τώρα 8.45.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="425" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis9g.jpg?itok=KHE9QtCn" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Στις 9.30, όταν τα παιδιά είχαν επιτέλους κοιμηθεί στα δωμάτια τους, ο Alfred φώναξε τη γυναίκα του στο σαλόνι. Της ζήτησε να καθίσει δίπλα του και τότε της εξομολογήθηκε την πικρή αλήθεια: «Τα πούλησα όλα. Τα πάντα. Πρέπει να φύγουμε όσο είναι καιρός. Στη Γερμανία ξεκίνησαν οι διώξεις. Η “νύχτα των κρυστάλλων” θα έρθει και σε εμάς. Μη σου πω ότι σύντομα οι Ναζί θα εισβάλουν στην Πολωνία και τότε δεν θα έχουμε που να πάμε. Θα μας δολοφονήσουν όλους. Πρέπει να φύγουμε στην Αμερική. Τρεις μήνες τώρα ψάχνω για βίζα. Προχθές τα κατάφερα. Θα πάμε στην Κούβα και από κεί στις ΗΠΑ. Η υπηρεσία Μετανάστευσης στη Γερμανία, δε στάθηκε εμπόδιο. Φεύγουμε αύριο το πρωί για Αμβούργο. Ορίστε οι βίζες». Από το σακάκι του έβγαλε 4 μαγικά χαρτάκια από την πρεσβεία της Κούβας στο Βερολίνο. Για να τα αγοράσει είχε πουλήσει τη μισή του περιουσία αλλά δεν τον ενδιέφερε. Αρκεί να έσωζε την οικογένεια του. Μαζί με τις Κουβανικές βίζες έβγαλε και 4 εισιτήρια. Έγραφαν: Ναυτιλιακές γραμμές Hapag - Πλοίο SS Saint Louis: Αμβούργο – Αβάνα. Αναχώρηση 13 Μαίου 1939.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis9d.jpg?itok=GjhI_0tc" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Η Renata τον παρακολουθούσε αμίλητη. Όταν τελείωσε ξέσπασε σε αναφιλητά και χώθηκε στην αγκαλιά του. «Μου υπόσχεσαι ότι θα τα καταφέρουμε; Δε με νοιάζουν τα μαγαζιά, τα ρούχα, τα σπίτια. Δε με νοιάζει τίποτε, αρκεί τα παιδιά να είναι ασφαλή»</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">«Στο υπόσχομαι» είπε με τρεμάμενη φωνή ο Alfred. «δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Έρχεται Αρμαγεδόνας και εμείς δε θα είμαστε εδώ να τον ζήσουμε. Πίστεψε με… Βέβαια υπάρχει και άλλη μια επιλογή. Να πάμε να ζήσουμε μόνοι μας. Να εξαφανιστούμε να πάμε δυτικά σε ένα μικρό χωριό που λέγεται Oświęcim. Οι Γερμανοί το λένε Auschwitz. Δεν απέχει πάνω από 60 χιλιόμετρα από δω…»</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Εκείνο το βράδυ η Renata και ο Alfred Jabkowski, δεν κοιμήθηκαν. Με προσοχή έσκισαν τους πάτους από όλες τις βαλίτσες και τις γέμισαν με Γερμανικά μάρκα που είχε καταφέρει να ανταλλάξει με Πολωνικά Ζλότι ο Alfred στα κρυφά, βδομάδες τώρα. Ύστερα τοποθέτησαν τα ρούχα τους και εκείνα των παιδιών τους σε 5 μεγάλες βαλίτσες. Έπρεπε να μοιάζουν τουρίστες που πάνε κρουαζιέρα στην Καραϊβική. Δεν πήραν κανένα προσωπικό ή οικογενειακό κειμήλιο. Είχαν την ελπίδα ότι κάποτε θα ξαναγύριζαν στο σπίτι τους. Πριν κλείσει την τελευταία βαλίτσα ο Alfred, με δάκρια στα μάτια, τοποθέτησε ευλαβικά, με προσοχή το κιπά, το εβραϊκό καπελάκι που δεν είχε σκοπό να αποχωριστεί.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="480" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis9i.jpg?itok=tdQg0B5u" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Το επόμενο πρωινό κλείδωσε και έδωσε τα κλειδιά στον συνέταιρο και προσωπικό του φίλο, Johan Browski. Εκείνος τους έδωσε το αυτοκίνητο του για να πάνε μέχρι τη Γερμανία και το Αμβούργο. Ο Alfred δε γύρισε ούτε μια φορά να κοιτάξει το σπίτι του καθώς απομακρυνόταν και εκείνο μίκραινε γρήγορα στον καθρέπτη του αυτοκινήτου, μέχρι που έγινε μια κουκκίδα…</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Λιμάνι Αμβούργου 12 Μαΐου 1939, ώρα 23.00</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Ο κοντούλης άνδρας με τη σκούρα στολή του πλοιάρχου ανέβηκε με μικρές γρήγορες δρασκελιές τη σκάλα στα πλαϊνά του τεράστιου υπερωκεανίου. Το καπέλο του, έμοιαζε να πλέει στο κεφάλι του και ανεβοκατέβαινε κωμικά σε κάθε του κίνηση. Στην κορυφή της, τον περίμενε ο Bruno Oestermayer ύπαρχος του πλοίου, σε στάση προσοχής. Ήταν ψηλός, τουλάχιστον 2 κεφάλια ψηλότερος από τον ανώτερο του και ταξίδευαν μαζί στις άγριες θάλασσες, για περισσότερα από 8 χρόνια. Θα του εμπιστευόταν τη ζωή του ακόμη και εάν ναυαγούσαν με ένα καΐκι στη μέση του ωκεανού με τους σκύλους να κάνουν αργούς κύκλους από κάτω τους.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis1.jpg?itok=wzyWpn3B" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">«Καλώς ορίσατε στο πλοίο σας κύριε. Όλα είναι έτοιμα και μπορούμε να αποπλεύσουμε όποτε θελήσετε…» του είπε και καθώς ο αεικίνητος κοντούλης άνδρας τον προσπέρασε, ο ύπαρχος αναγκάστηκε να τρέξει ξωπίσω του και να συνεχίσει να τον ενημερώνει. «Καύσιμα εντάξει, θα ανεφοδιαστούμε στα Κανάρια, τρόφιμα επαρκή για ένα μήνα. Τα ψυγεία είναι γεμάτα, το νερό έχει ελεγχθεί, το πλήρωμα βρίσκεται στις θέσεις του, η πυρόσβεση είναι έτοιμη, σωστικές λέμβοι ελέγχθησαν και αυτές… Μα περίμενε λίγο ρε συ Gustav, τι τρέχεις άνθρωπε μου, μου έβγαλες τη γλώσσα» είπε ασθμαίνοντας.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Ο καπετάνιος σταμάτησε, γύρισε, κοίταξε τον ύπαρχο του και του είπε να τον ακολουθήσει στο γραφείο του. Ύστερα πάλι συνέχισε να προχωράει με την ευλυγισία της γάτας στα ξύλινο κατάστρωμα του πλοίου.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Η πόρτα στην καμπίνα έγραφε «Gustav Schröder, Κυβερνήτης» και όταν ο ύπαρχος δοκίμασε να τη χτυπήσει, άκουσε μια φωνή από μέσα να του λέει να περάσει: «Είναι ανοιχτά Bruno». Οι δυο άνδρες με την μεγάλη υψομετρική διαφορά κάθισαν απέναντι ο ένας από τον άλλον. «Αύριο το πρωί φεύγουμε για Αβάνα. Συνειδητοποιείς καλέ μου φίλε πόσο βαρύ φορτίο θα κουβαλάμε; Εννιακόσιους τριάντα επτά ανθρώπους που ξεπούλησαν ότι είχαν και δεν είχαν για να σωθούν από αυτόν τον ημίτρελο που μας κυβερνάει. Και τώρα τους αφήνει να φύγουν, έτσι απλά. Κάτι δε μαρέσει σε αυτή την ιστορία.» Ο Gustav Schröder άφησε έναν βαθύ αναστεναγμό, καθώς έβγαλε τα γυαλιά του και έτριψε τα μάτια του.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="452" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis9.jpg?itok=gUGFu6ac" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">«Σσσστ, τι λόγια είναι αυτά που λες κυβερνήτη. Ακόμη και οι τοίχοι έχουν αυτιά. Σε έχουν στιγματισμένο επειδή αρνήθηκες να εγγραφείς στο εθνικοσοσσιαλιστικό κόμμα, μην προκαλείς την τύχη σου. Σίγουρα κάποιος από το πλήρωμα με “μεγάλο στόμα” θα μεταφέρει αυτά που λες στο Βερολίνο, εάν σε ακούσει», είπε ύπαρχος και σηκώθηκε άνοιξε την πόρτα, έβγαλε συνωμοτικά το κεφάλι του, κοίταξε δεξιά και αριστερά στον άδειο διάδρομο και στη συνέχεια την έκλεισε και την κλείδωσε. «Αύριο στις 10.00 το πρωί σηκώνουμε άγκυρα για Κούβα. Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Έλα πάμε στη γέφυρα να χαράξουμε πορεία» είπε ο κοντούλης αεικίνητος άνδρας και σηκώθηκε από το γραφείο του…</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="406" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis4.jpg?itok=b_yNULzi" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Το επόμενο πρωινό αρκετές ώρες πριν από τον απόπλου του υπερωκεανίου Saint Louis, μια μεγάλη σειρά από 937 δυστυχισμένους ανθρώπους, που κάποτε ήταν γιατροί, καθηγητές, έμποροι, λογιστές, εργάτες, δάσκαλοι, φαρμακοποιοί, μαζί με τις οικογένειες τους, περίμενε με αγωνία να ανοίξει το τελωνείο στο λιμάνι του Αμβούργου, να περάσουν από έλεγχο και να επιβιβαστούν στο πλοίο.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Όταν εκείνο άνοιξε, ο Γερμανός αξιωματικός ενημέρωσε τους πάντες πως ο καθένας τους θα έπαιρνε μόνο μια βαλίτσα και 10 μάρκα, τίποτε άλλο. «Ένας άνθρωπος για μια βαλίτσα. Στις υπόλοιπες θα γράψετε το όνομα σας με κιμωλία και θα τις αφήσετε εδώ.»</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="393" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis7.jpg?itok=TwBFsTJy" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Ο Alfred Jabkowski, μπροστά τον πάγκο κάποιου υπαλλήλου που είχε ανοίξει τις 4 βαλίτσες του (μια για κάθε άτομο της οικογένειας του) τις οποίες έψαχναν Γερμανοί στρατιώτες, βαστούσε την αναπνοή του. Όταν του έκαναν νόημα να τις κλείσει και άκουσε τον ήχο από τη σφραγίδα επάνω στο διαβατήριο του, στην κάρτα επιβίβασης και στη βίζα, λίγο έλειψε να ουρλιάξει από τη χαρά του. Έπιασε το χέρι του Aaron, και προχώρησε. Πίσω του η Renata με την μικρή Abigail στην αγκαλιά της. Ο καθένας με τη βαλίτσα του. Μόλις βγήκε από την μεγάλη πόρτα του τελωνείου, στο φως του διστακτικού ήλιου, είδε μπροστά του να εμφανίζεται στα γκρί και τα λευκά, το υπερωκεάνιο Saint Louis, μήκους 175 μέτρων. Η μεγάλη σκάλα στα πλαινά του που ετοιμάστηκε να ανέβει έγραφε: Hamburg- America Linie. Η οικογένεια των Εβραίων Ασκενάζι του Alfred Jabkowski, από την Κρακοβία της Πολωνίας, έπλεε σε πελάγη ευφορίας για την καλή της τύχη…</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="401" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis8a.jpg?itok=fU1OqAjT" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Στις 10.00 το πρωί ο κυβερνήτης διέταξε να βιράρουν οι άγκυρες και το πλοίο ξεκίνησε το ταξίδι του για την Κούβα. Σε 14 ημέρες ακριβώς, θα έδεναν στην αποβάθρα Caballera στο λιμάνι της Αβάνας.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">«Havana Palace», οικία στρατηγού Φουλχένσιο Μπατίστα, Αβάνα 18 Μαΐου 1939 </span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Ο πρώην συνταγματάρχης του Κουβανικού Στρατού από τότε που ο στρατηγός Μπατίστα, ήταν λοχίας, ο Manuel Benites Gonsalez, ανέβηκε γοργά τα σκαλοπάτια της οικίας του ανθρώπου που κινούσε τα νήματα στη πολιτική ζωή του νησιού και που αργότερα θα γινόταν ένας στυγνός δικτάτορας, μέχρι την επονείδιστη φυγή του, το πρώτο χάραμα του 1959.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saint0.jpg?itok=NdGZtmPl" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Χτύπησε την πόρτα του γραφείου του και μπήκε μέσα χαμογελαστός. Ο στρατηγός σκυμμένος στα χαρτιά του, του χαμογέλασε και εκείνος, και του ζήτησε να κλείσει την πόρτα. Τότε ξέσπασε η θύελλα.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">«Είσαι μαλάκας; Πές μου είσαι; Ο μαλάκας διευθυντής της Υπηρεσίας Μετανάστευσης, δηλαδή εσύ, εξέδωσε 4.000 υπογεγραμμένες άδειες για να έρθουν στην Κούβα, Εβραίοι από τη Γερμανία. Δεν ξέρεις ότι δε θέλω να χαλάσουμε τις σχέσεις μας με τη Γερμανία;» Το χαμόγελο του Benitez πάγωσε στα χείλη του και παγωμένες σταγόνες ιδρώτα μέσα στη τροπική ζέστη της Αβάνας, άρχισαν να αυλακώνουν το μέτωπο του. Ο Μπατίστα συνέχισε: «και όχι μόνο αυτό. Κάποιο ταξιδιωτικό γραφείο της Αβάνας, πούλησε αυτές τις 4.000 άδειες εισόδου προς 150 πέσος την κάθε μια. Σύνολο; 600.000 πέσος. Ξέρεις σε ποιον ανήκει το ταξιδιωτικό γραφείο; Θα σου πω εγώ. Στον μαλάκα, δηλαδή σε σένα. Τι θα τα κάνεις τόσα λεφτά; Πες μου τι; Το ποσόν είναι μυθικό!» Ο Manuel Benitez που όταν επρόκειτο για χρήμα, δεν ήταν καθόλου μαλάκας, κατάλαβε αμέσως ότι ο άνθρωπος που είχε απέναντι του, ήθελε και εκείνος να βουτήξει το δάχτυλο του στο «βάζο με το μέλι». Και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Είχε ήδη λαδώσει τον Πρόεδρο της χώρας, Federico Laredo Bru, ας λάδωνε και τον στρατηγό.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="452" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis9a_0.jpg?itok=_U1qQe0o" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Ο Πρόεδρος της Κούβας, ύστερα από λίγες ώρες πληροφορήθηκε εκείνη τη συνάντηση των δυο ανδρών. Αποφάσισε τότε να δείξει πυγμή και (αν και είχε εμπλακεί σε αυτό το φριχτό παιχνίδι κέρδους σε βάρος αθώων) εξέδωσε την ίδια στιγμή διάταγμα σύμφωνα με το οποίο: «Ο κάθε πρόσφυγας που έχει σκοπό να έρθει στην Κούβα θα πρέπει να έχει μαζί του τουλάχιστον 500 πέσος, ως απόδειξη ότι δεν θα αποτελέσει βάρος για το Δημόσιο της χώρας». Ο Bru για να μπει ακόμη περισσότερο στο μάτι του Batista την επόμενη μέρα προχώρησε και άλλο. Ακύρωσε όλες τις βίζες που είχαν εκδοθεί μέχρι τότε και απαιτούσε από τους επιβάτες του Saint Louis να πληρώσουν 500.000 δολάρια προκειμένου να τους επιτραπεί να κατέβουν στο νησί. Η μοίρα των ευτυχισμένων Εβραίων του πλοίου που δεν γνώριζαν τι είχε συμβεί πίσω από τις πλάτες τους, είχε πλέον σφραγιστεί…</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Σάββατο 27 Μαΐου 1939, Λιμάνι Αβάνας, ξημερώματα.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Οι αποβάθρες είχαν γεμίσει ασφυκτικά από κόσμο και ακόμη ο ήλιος δεν είχε βγει. Πράγμα παράξενο αφού τέτοια ώρα οι περισσότεροι Κουβανοί έπεφταν για ύπνο μετά από τη διασκέδαση της Παρασκευής.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Χιλιάδες άνθρωποι σχεδόν ποδοπατούνταν προκειμένου να πάρουν καλύτερη θέση για να δουν το πλοίο με τους Εβραίους που είχε δέσει αρόδο στην μπούκα του λιμανιού. Εκατοντάδες Εβραίοι από την κοινότητα της Αβάνας, έκλαιγαν από χαρά που επιτέλους θα έβλεπαν κάποιον συγγενή τους. Δημοσιογράφοι που είχαν πιάσει θέση εκεί που έρχονται οι λάτζες για να απαθανατίσουν τους πρώτους εβραίους που θα πατούσαν το πόδι τους. Περίεργοι Κουβανοί και πόρνες που πάντα η άφιξη ενός νέου πλοίου, υπόσχονταν μεροκάματο. Αστυνομικοί και λιμενικοί που είχαν δημιουργήσει έναν κλοιό στην αποβάθρα Caballera. Υπάλληλοι από την Υπηρεσία Μετανάστευσης. Λατζέρηδες που μίσθωναν τις βάρκες τους μέχρι το πλοίο, έτσι ώστε οι συγγενείς των Εβραιών να δουν τους δικούς τους ανθρώπους από όσο κοντινότερα μπορούν. Πλανόδιοι πωλητές που είχαν στήσει τους πάγκους τους και πουλούσαν από σάντουιτς και αναψυκτικά, μέχρι πτυσσόμενα καρεκλάκια, κιάλια, ομπρέλες και καπέλα για τον ήλιο και βεντάλιες για τη ζέστη. Και «μπούκηδες» που διοργάνωναν στοιχήματα για το εάν και πότε θα αποβιβαστούν οι Εβραίοι στην Αβάνα.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="426" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis9c.jpg?itok=RBXKFh4u" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Στη δυτική πλευρά του λιμανιού, βρίσκονταν ελάχιστοι αλλά θορυβώδεις Κουβανοί και φαλαγγίτες, Καρλιστές και Φρανκικοί Ισπανοί, που έφτασαν στην Αβάνα μετά τον Εμφύλιο χαιρετούσαν φασιστικά, κρατούσαν την κοκκινόμαυρη σημαία με τη σβάστικα και ούρλιαζαν αφρίζοντας: «Juden raus»</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Το υπερωκεάνιο Saint Louis παρέμεινε στα ανοιχτά του λιμανιού μέχρι τις 11.00 το πρωί της 2ας Ιουνίου. Τότε τα φουγάρα του ξέρασαν μαύρο καπνό, και το τεράστιο κύτος διέγραψε στροφή 180 μοιρών στην ήρεμη θάλασσα και χάθηκε στον ορίζοντα. Οι Εβραίοι στην προκυμαία θρηνούσαν σπαραχτικά. Οι φασίστες στην προκυμαία, πανηγύριζαν επιδεικτικά. Οι ηγέτες του νησιού, μετρούσαν το επιπλέον κομπόδεμα τους που τόσο «τίμια» κέρδισαν μέσα σε λίγα 24ωρα. </span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Τις 6 ημέρες που παρέμεινε στο λιμάνι, δεν επιτράπηκε από τις αρχές της Κούβας σε κανέναν Εβραίο να κατέβει. Οι εγκατεστημένοι Εβραίοι στις ΗΠΑ και στην Κούβα προσπαθούσαν νυχθημερόν να πετύχουν την παραμονή των 937 στο νησί.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Πίεσαν, καλόπιασαν, αγρίεψαν, λάδωσαν… Δεν κατάφεραν το παραμικρό. Μόνο ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Εβραίων κατάφερε να αποβιβαστεί με βάρκα του λιμενικού, κάτω από άκρα μυστικότητα.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="420" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis6.jpg?itok=HJKl6Ty2" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Το πλοίο κατευθύνθηκε προς τη Φλόριντα. Τότε ο ίδιος ο πρόεδρος Ρούσβελτ, είπε ένα μεγαλοπρεπές «No» και έστειλε τις 935 (πλέον) ψυχές ένα βήμα κοντύτερα προς τον θάνατο. </span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Ο καπετάνιος, Gustav Schröder, που είχε μάθει από πρώτο χέρι τι σημαίνει ναζισμός, παρά τις εντολές από την εταιρία του, έκανε την ύστατη προσπάθεια και χάραξε πορεία βορειότερα προς Καναδά. Καθ οδόν, Ένα ακόμη «No» από την καναδική κυβέρνηση τον έκανε να επιστρέψει με «μαύρα πανιά» στην Ευρώπη.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Στις 17 Ιουνίου το Saint Louis αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Αμβέρσας. Από τους επιβάτες του 288 έγιναν δεκτοί στην Μεγάλη Βρετανία, 190 στην Ολλανδία ενώ οι υπόλοιποι στη Γαλλία, και το Βέλγιο.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Στρατόπεδο Εβραίων προσφύγων Westerbroek, Ολλανδία 29 Σεπτεμβρίου 1942</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Ο βασιλιάς της Δανίας, παρέδωσε τη χώρα του σε έναν μοτοσικλετιστή της Wehrmacht, που τυχαία περνούσε από το παλάτι του, χωρίς οι Δανοί να ρίξουν μια πιστολιά για την τιμή των όπλων. Στις 10 Μαΐου του 1940 οι γείτονες τους Ολλανδοί πολέμησαν «σκληρά», επί 4 ημέρες και μετά, ύψωσαν λευκή σημαία. Όλοι οι Εβραίοι της χώρας συγκεντρώθηκαν σε στρατόπεδα.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="480" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis2.jpg?itok=syU6JaLK" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Κάθε Τρίτη από το Westerbroek, έναν βαλτότοπο περιφραγμένο με αγκαθωτό σύρμα που τον επιτηρούσαν βλοσυροί στρατιώτες με σκυλιά και σχεδόν κάθε βράδυ εθνικιστές Ολλανδοί πετούσαν μέσα επίτηδες, κομμένες γουρουνοκεφαλές, περνούσε το τρένο που στοίβαζε τους ανθρώπους στα ξύλινα βαγόνια του. Είχε προορισμό ένα μικρό χωριό 60 χιλιόμετρα δυτικά της Κρακοβίας με το όνομα Oświęcim, που οι Γερμανοί το έλεγαν Auschwitz. Στο βαγόνι με το Νο78, που βρωμούσε ούρα, εμετό και ακαθαρσίες ο Alfred προσπαθούσε να ανασάνει, να μη ζαλιστεί από το συνεχές «πέρα δώθε» και να μην αφήσει από τα χέρια του, τον Aaron. Ζούσε με την ελπίδα πως όταν έφταναν στον προορισμό τους θα ξανάβλεπε τη Renata και την μικρή Abigail.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Δεν τις ξαναείδε ποτέ...</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Η οικογένεια του Alfred ξεκληρίστηκε στους θαλάμους αερίων ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης, 60 χιλιόμετρα δυτικά της Κρακοβίας με το όνομα Auschwitz. Δεν επέζησε κανείς τους. </span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><img height="480" src="http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/default/public/saintluis9b.jpg?itok=E-mgZk5m" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; user-select: auto !important;" width="640" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">*Ο Gustav Schröder τιμήθηκε μεταπολεμικά με το «Order of Merit by the Federal Republic of Germany» για τις ενέργειές του επάνω στο πλοίο τόσο να βρει άσυλο, όσο και να κάνει καλύτερη τη διαβίωση των 937 Εβραίων.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">*Τον Μάρτιο του 1993 τιμήθηκε μεταθανάτια με τον τίτλο «Δίκαιος των Εθνών» από το κράτος του Ισραήλ.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">*Από το 2000, στην αποβάθρα Saint Pauli του λιμανιού του Αμβούργου υπάρχει πλάκα με το όνομα του.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">*Το ζευγάρι των ηλικιωμένων Εβραίων που σώθηκαν στην Αβάνα, ήταν οι γονείς ματρόνας μεγάλου και γνωστού μπορντέλου, με ειδικότητα στην ανακούφιση των ισχυρών του νησιού…</span></b></span></div>

Το τρομακτικό ταξίδι του χαμού, των 937 «καταραμένων» ψυχών επάνω στο πλοίο Saint Louis

Η πόλη της Κρακοβίας, είναι από τις ομορφότερες της Ευρώπης. Οι περισσότεροι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι, τα σπίτια και τα κτίρια χτισμένα σε...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ; Αυτό είναι το ανίκητο όπλο του Θεμιστοκλή κατά των Περσών!

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDglvJ1oa2WuGA9SnDzCv04F1OcElnx9wFtWAtyczjo3gePg2zjAm89mRC5GqcSiVMIMFPV4beD2Oh1eJonyvM98rFen_WNAZa2KfGMBFu845LLs_FflXmMzaQT-AkMa0S0RKZ3oMK-gY/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="274" data-original-width="577" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDglvJ1oa2WuGA9SnDzCv04F1OcElnx9wFtWAtyczjo3gePg2zjAm89mRC5GqcSiVMIMFPV4beD2Oh1eJonyvM98rFen_WNAZa2KfGMBFu845LLs_FflXmMzaQT-AkMa0S0RKZ3oMK-gY/s640/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" width="640" /></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αυτή είναι μία αληθινή ιστορία που συνέβη πριν 2500 χρόνια στην Αθήνα. Ήταν τότε που η υπερδύναμη της εποχής, η Περσία, επιχειρούσε μία δεύτερη εισβολή στην Ελλάδα, δέκα χρόνια μετά την καταστροφική ήττα που είχε υποστεί στη διάσημη μάχη του Μαραθώνα. Τώρα, στρατηγός των Ελλήνων ήταν ένας ευφυέστατος άνθρωπος, ο Θεμιστοκλής, ο οποίος μας άφησε ένα εξαιρετικό παράδειγμα διαχείρισης του πλήθους, που μπορεί να μας φανεί χρήσιμο στις περιπτώσεις που έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε το παράλογο σε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Θεμιστοκλής έπεισε τους Έλληνες να καθυστερήσουν τις περσικές δυνάμεις στις Θερμοπύλες. Πράγματι, η γενναία αντίσταση του Λεωνίδα και των συντρόφων του επέφερε σημαντικές απώλειες στον στρατό των εισβολέων και έδωσε χρόνο στους Έλληνες να υποδεχτούν προετοιμασμένοι τους Πέρσες, οι οποίοι οδεύουν εναντίον της Αθήνας καταστρέφοντας ότι βρίσκουν στον δρόμο τους.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ενώ οι επικεφαλής του στρατού αναζητούν τρόπους να διασώσουν τον πληθυσμό της Αθήνας, ο κόσμος ήταν τρομοκρατημένος, όχι μόνο λόγω του πλήθους των εχθρών που πλησίαζαν, αλλά κι επειδή συνέβη εκείνες τις ημέρες να χαθεί το ιερό φίδι της θεάς Αθηνάς από την Ακρόπολη. Αυτό σήμαινε πως η θεά είχε αποσύρει για κάποιο λόγο την υποστήριξή της προς τους Αθηναίους. Το επόμενο βήμα ήταν να ζητήσουν χρησμό από το Μαντείο των Δελφών, όπως έκαναν πάντα πριν λάβουν σοβαρές αποφάσεις. Η απάντηση ήταν πως «… ο παντεπόπτης Ζευς δίνει την άδεια στην Τριτιγενή να μείνει απόρθητο μόνο το ξύλινο τείχος που θα προστατέψει εσένα και τα παιδιά σου …» και κατέληγε σε κάτι ακόμα πιο ασαφές: «Ω θεία Σαλαμίς, πολλά παλληκάρια εσύ θα φας, είτε όταν σπέρνεται το σιτάρι είτε όταν θερίζεται».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο χρησμός αυτός δυσκόλευε πολύ τον Θεμιστοκλή, ο οποίος είχε καταστρώσει ένα σχέδιο εκκένωσης της πόλης, ώστε, όταν θα έφταναν οι Πέρσες, δεν θα έβρισκαν κανέναν να σκοτώσουν. Γνώριζε ότι η δύναμη της Αθήνας ήταν ο στόλος της, κι έτσι σχεδίαζε να επανδρώσει τα καράβια με τους μάχιμους και να μεταφέρει τους αμάχους στα νησιά, και κυρίως στη Σαλαμίνα, ένα μικρό νησί στη ΝΔ πλευρά της Αττικής. Οι προληπτικοί Αθηναίοι, όμως, δεν θα τολμούσαν να αγνοήσουν τον χρησμό της Πυθίας των Δελφών, κι εκείνη είχε πει πως αυτό που θα τους σώσει είναι ένα ξύλινο τείχος. Θα οχυρώνονταν λοιπόν πίσω από τα ξύλινα τείχη της Ακρόπολης, με την ελπίδα πως οι θεοί θα τους προστάτευαν. Ο ορθολογιστής και φιλόδοξος Θεμιστοκλής γνώριζε πως αυτό θα ήταν καταστροφή, αλλά πώς να εφαρμόσει το αντιδημοφιλές του σχέδιο και μάλιστα αμέσως;</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Φανταστείτε τον να εισβάλει έξαλλος στην αγορά και να ξεσπάει:</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Ω ανόητοι Αθηναίοι, αμόρφωτοι και αδαείς, που βασίζετε τη σωτηρία σας σε μία μπούρδα που ξεστόμισε μία μαστουρωμένη, παλαβή ιέρεια! Πόσο ηλίθιοι είσαστε που δεν κατανοείτε πως οι χρησμοί είναι παραμύθια και πόσο δειλοί που αρνείστε την πραγματικότητα, αφήνοντας τον καθένα να εκμεταλλεύεται τις δεισιδαιμονίες σας! Παρατήστε, λοιπόν, τις χαζομάρες και μπείτε τώρα στα καράβια να σωθείτε εσείς και οι οικογένειές σας». Ύστερα, φανταστείτε τον να αναλύει με κάθε λεπτομέρεια τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να εμπιστευτούν τα καράβια. Αράδιασε νούμερα, διαστάσεις, την ένταση των ανέμων, τις συντεταγμένες … μέχρι που είδε πως το ακροατήριό του είχε εξαφανιστεί. Τι είχε συμβεί;</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι ήδη τρομοκρατημένοι Αθηναίοι, τώρα είχαν πανικοβληθεί, πιστεύοντας πως η ασέβεια που επέδειξε ο στρατηγός θα είχε κάνει τους θεούς έξαλλους. Προσβεβλημένοι και σε κατάσταση απόλυτης σύγχυσης εγκατέλειψαν τον ασεβή στρατηγό και ταμπουρώθηκαν πίσω τα τείχη της Ακρόπολης. Λίγες μέρες μετά, ο βασιλιάς των Περσών Ξέρξης, εισέβαλε στην Αθήνα, έριξε τα τείχη και τους κατέσφαξε. Η Αθήνα πρώτα και ύστερα όλες οι ελληνικές πόλεις έγιναν επαρχίες της περσικής αυτοκρατορίας.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι θα είχε εξελιχθεί η ιστορία, αν ο Θεμιστοκλής ήταν ένας άκαμπτος ορθολογιστής που απαιτεί όλοι οι άλλοι να προσαρμόζονται στο δικό του ευφυές σκεπτικό. Για καλή μας τύχη, ο Θεμιστοκλής ήταν ικανός πολιτικός και γνώριζε πως αν ήθελε να σώσει την πόλη και τους κατοίκους της, τότε έπρεπε να είναι όλοι ενωμένοι, να νιώθουν δυνατοί, να αισθάνονται ότι υπηρετούν έναν στόχο που αξίζει τον κόπο. Έκανε έκκληση στο συναίσθημά τους, όχι για να τους εκμεταλλευτεί, αλλά για να τους πείσει να ακολουθήσουν τον δρόμο προς τη σωτηρία, όχι μόνο τη δική τους, αλλά και των επόμενων γενεών. Στην πραγματικότητα τους μίλησε κάπως έτσι:</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Αγαπητοί μου συμπολίτες, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχείτε, διότι είναι φανερό πως οι θεοί είναι με το μέρος μας. Πρώτον, το ότι ο ιερός όφις εγκατέλειψε τον ναό, είναι σημάδι πως η θεά εγκατέλειψε την πόλη, όπως πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Μας λέει καθαρά πως πρέπει να καταφύγουμε στη θάλασσα. Δεύτερον, είναι ολοφάνερο πως το ξύλινο τείχος που θα μείνει απόρθητο, όπως λέει ο χρησμός, δεν μπορεί να είναι αυτός ο φράχτης της Ακρόπολης, όχι μόνο διότι η θεά εγκατέλειψε τον τόπο, αλλά επειδή ο χρησμός στη συνέχεια αποκαλεί τη Σαλαμίνα «θεία». Εκεί λοιπόν θα έχουμε τη θεϊκή προστασία και εκεί πολλά παλικάρια θα «φαγωθούν» και θα είναι Πέρσες. Τα πλοία μας είναι τα ξύλινα τείχη μας!»</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μόνο πεντακόσια άτομα δεν πείστηκαν και έμειναν στην Ακρόπολη, κυρίως όσοι δεν ήταν σε θέση να πολεμήσουν ή να μετακινηθούν, λέει ο Ηρόδοτος. Όλοι οι άλλοι ακολούθησαν τις οδηγίες του Θεμιστοκλή, διότι ένιωσαν ασφαλείς και δυνατοί υπό την ηγεσία ενός ανθρώπου που σεβόταν αυτά που και εκείνοι σέβονταν. Που ήταν ένας από αυτούς, αντί να στέκεται απέναντι κουνώντας το δάχτυλο. Μάλιστα, ήδη από την αρχαιότητα, υπήρχε η φήμη πως ο ίδιος ο Θεμιστοκλής επινόησε αυτόν τον χρησμό, με τον οποίο ανάγκασε το μαντείο να αντικαταστήσει έναν προηγούμενο που προφήτευε ολοκληρωτική καταστροφή. Το αποτέλεσμα ήταν πως υπερψηφίστηκε από τους υπόλοιπους στρατηγούς η πρόταση του Θεμιστοκλή να εκκενωθεί η πόλη, σύμφωνα με την οποία έπρεπε: «να εμπιστευτούν την πόλη στη θεά Αθηνά, να επιβιβαστούν στα πλοία όλοι οι μάχιμοι και ο καθένας να σώζει με όποιον τρόπο μπορεί τα γυναικόπαιδα και τους δούλους».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στα χρόνια αυτά της πρώιμης δημοκρατίας, οι σπουδαίοι πολιτικοί άνδρες γνώριζαν πως, σε αντίθεση με τα απολυταρχικά καθεστώτα της ανατολής, όπου ο μονάρχης επέβαλλε δια της βίας στους υπηκόους του τα ήθη και τους τρόπους της αρεσκείας του, σε μια πόλη ελεύθερων πολιτών κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Εδώ ο ηγέτης έπρεπε να είναι έξυπνος, ευέλικτος και ευπροσήγορος, επειδή έπρεπε να πείσει τους πολίτες να του επιτρέψουν να εφαρμόσει το οποιοδήποτε σχέδιό του.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν ο Θεμιστοκλής δεν είχε κατορθώσει να πείσει τους υπόλοιπους για την ορθότητα της στρατηγικής του, η Ελλάδα και πιθανότητα ολόκληρη η Ευρώπη θα είχε καταληφθεί από τους Πέρσες. Δεν ήταν κατάλληλη η ώρα να συζητηθεί η εγκυρότητα των χρησμών και η ύπαρξη των θεών, με τον θάνατο να παραμονεύει στα δύο βήματα. Ο αγώνας εναντίον της δεισιδαιμονίας μπορούσε να περιμένει. Τώρα έπρεπε να πειστούν οι Αθηναίοι με κάθε τρόπο να λάβουν μία απόφαση ζωής. Και δεν θα τους είχε πείσει αν δεν τους μιλούσε στη μόνη γλώσσα που καταλάβαιναν, αν δεν απευθυνόταν στο συναίσθημα χρησιμοποιώντας εργαλεία της λογικής! Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ολόκληρος ο κόσμος, μέχρι σήμερα, θυμάται και θαυμάζει τον Θεμιστοκλή ως πολιτική ιδιοφυία.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίσετε τον παραλογισμό κάποιων συνεργατών, φίλων ή συγγενών, θυμηθείτε πως σε καταστάσεις πανικού το παράλογο, που τρέφεται από το συναίσθημα, πάντα κερδίζει τη λογική, εκτός και αν καταφέρετε να παρουσιάσετε το λογικό σας σχέδιο στη γλώσσα του συναισθήματος. Δεν μπορείτε να ξεριζώσετε το παράλογο, μπορείτε όμως, σαν τον Θεμιστοκλή, να το χρησιμοποιήσετε ως φάρμακο που θα κάνει ένα αχώνευτο λογικό σχέδιο εύπεπτο για το στομάχι των παράλογων ανθρώπων.</span></div>

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ; Αυτό είναι το ανίκητο όπλο του Θεμιστοκλή κατά των Περσών!

Αυτή είναι μία αληθινή ιστορία που συνέβη πριν 2500 χρόνια στην Αθήνα. Ήταν τότε που η υπερδύναμη της εποχής, η Περσία, επιχειρούσε μία δ...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

Τι σημαίνουν οι λέξεις: Τσολιάς, Εύζωνος, Φέσι, Γιαταγάνι και Καριοφίλι;

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_BwBEIWeEabdnAV0UaBAJ0X4vUUY6IQ4kSnbjYHr9_P89Vl_MsAuNs9gfNW8GXIly5qeYewKgOmPc05tgaC2V5usTYXSnR3Zu3aZnjhqB9HOtOcMVWBPRkFuGjbiwPWjyzkKaLNeTEu4/s1600/tromaktiko.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="color: black;"><img border="0" data-original-height="571" data-original-width="860" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_BwBEIWeEabdnAV0UaBAJ0X4vUUY6IQ4kSnbjYHr9_P89Vl_MsAuNs9gfNW8GXIly5qeYewKgOmPc05tgaC2V5usTYXSnR3Zu3aZnjhqB9HOtOcMVWBPRkFuGjbiwPWjyzkKaLNeTEu4/s320/tromaktiko.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div> <span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός</span><br /> <br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Ετοιμαζόμαστε για την Εθνική Γιορτή και καλό είναι να φρεσκάρουμε στη μνήμη μας ορισμένες λέξεις των ημερών που έχουν συνδυαστεί με τον πολιτισμό των Ελλήνων, αλλά δεν είναι ελληνικές.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"></a><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Μια απ αυτές είναι και η τούρκικη λέξη Τσολιάς. Προέρχεται από το τουρκικό çul (< αραβικό cull) και σημαίνει το “κουρέλι”, “το παλιόρουχο”. Κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη: “φαίνεται ότι η λέξη είχε αποδοθεί μειωτικά στους κλέφτες και τους αρματολούς (από τους Τούρκους) επειδή η φουστανέλα ήταν ραμμένη από πολλά μικρά κομμάτια υφάσματος). Η λέξη τσολιάς είναι ομόρριζη με τη λέξη τσόλι και τσούλι.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Ο κουρελής, αλλά τιμημένος τσολιάς, έπρεπε να αποκτήσει μία “καθώς πρέπει” ονομασία για αυτό κατά το 1868 ανασύρθηκε η ομηρική λέξη “Εύζωνος”. Στην αρχαιότητα η λέξη αυτή προσδιόριζε είτε την κομψή γυναικά (με λεπτή μέση), είτε τον ελαφριά οπλισμένο στρατιώτη.Το 1868 ιδρύθηκε για πρώτη φορά η προεδρική φρουρά και τότε πρωτοπαρουσιαστηκαν τα τάγματα των ευζώνων με την παραδοσιακή στολή. Την τιμημένη αυτή στολή φορούσαν και τα ένδοξα Τάγματα των Ευζώνων μας σε όλους του πολέμους του σύγχρονου Ελληνικού κράτους (δυστυχώς τη φορούσαν και οι προδότες γερμανοτσολιάδες, κατά την Γερμανική κατοχή). Σήμερα μόνον οι άνδρες της Προεδρικής Φρουράς, φέρουν υπερήφανα την ίδια στολή.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Η λέξη τσαρούχια είναι και αυτή τουρκικής προέλευσης < çaruk και προσδιόριζε το σανδάλι με την πέτσινη σόλα. Στην πραγματικότητα το τούρκικο “Charoq” ήταν σανδάλι με δερμάτινη σόλα και μακριά λουριά , τα οποία δένονταν στο πόδι μέχρι το γόνατο.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Το γιαταγάνι ήταν είδος σπαθιού, Συγκεκριμένα ήταν το πλατύ και κυρτό σπαθί των Οθωμανών, κυριολεκτικά σημαίνει: «αυτό που σε ξαπλώνει, ή σε κοιμίζει» .</span><br /> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br />Αντίθετα με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι το Φέσι δεν είναι Τουρκικής προέλευσης. Η πρέλευση του είναι από την πόλη Φες (εξ ου και το όνομα) ή Φεζ (αραβ. فاس Fās, γαλλ. Fès) του Μαρόκου. Μέχρι το 19ο αιώνα, η πόλη Φες ήταν η μοναδική πηγή για τα παραδοσιακά καπέλα με το ιδιαίτερο κόκκινο χρώμα. Στην Τουρκία η χρήση του φεσιού απαγορεύτηκε το 1925. Ο ίδιος, ο Ατατούρκ, χαρακτήρισε το φέσι ως “παρακμιακό” και το κατήγγειλε ως “κάλυμμα της κεφαλής των Ελλήνων”.<br /><br />Η λέξη καριοφίλι, αντίθετα, είναι, μάλλον, Ιταλική. Στις αρχές του 1800 τα καλασνικοφ της εποχής ήταν τα φημισμένα όπλα της Ιταλικής εταιρείας “Carlo e Figli” (: Κάρλο και υιοί). Αυτό το “Κάρλο ε φίλιοι”, οι Έλληνες το πρόφεραν ως καριοφίλι και έτσι και έμεινε στο ελληνικό λεξιλόγιο και υμνήθηκε από τη Δημοτική και Λόγια ποίηση.<br /><br />Πάντως, ο Βαλαωρίτης δίνει μια διαφορετική εξήγηση «Ωνομάσθησαν ούτω, διότι έφερον κεχαραγμένον εν κυκλοειδή ζώνη το ομώνυμον εύοσμον φυτόν όπερ καλούμεν καρυοφίλλι». Ο Λεβίδης, από την άλλη, το συσχετίζει με τη λέξη “φυλλοκάρδι”<br /><br />Συμπληρώνοντας το αρχικό δημοσίευμα: Μια ακόμα ενδιαφέρουσα άποψη είναι αυτή του Robert Elgood στο βιβίο του “Τα Όπλα της Ελλάδας και των Βαλκανικών γειτόνων της κατά την Οθωμανική περίοδο» κεφ. 11 σ. 175-177. Διαβάστε την όπως μας την έστειλε ο καθ. Βασίλης ΣΤΕΦΑΝΗΣ (τον οποίο ευχαριστούμε θερμά)<br /><br />Το καριοφίλι<br /><br />Το όπλο το οποίο κατασκευαζόταν σε αυτές τις πόλεις ήταν γνωστό στους ελληνόφωνους πληθυσμούς των Βαλκανίων ως καριοφίλι (στα ελληνικά και αλβανικά), ένα μακρύκανο όπλο με δύο τύπους υποκόπανου, ιδιαίτερα δημοφιλές στα νοτιοδυτικά Βαλκάνια. Η προέλευση της λέξης και ο χρόνος κατά τον οποίο εισήλθε στην ελληνική γλώσσα δεν είναι γνωστά και έχουν αποτελέσει το αντικείμενο ζωηρής διαμάχης στις ελληνικές εφημερίδες κατά το 1865 και ξανά κατά τη δεκαετία του 1960.<br /><br />Η δημοφιλέστερη ελληνική άποψη ισχυρίζεται ότι προέρχεται από την επωνυμία Carlo e figli (Carlo και υιοί). Τα όπλα «είχαν ένα ευφωνικό όνομα.... καριοφίλια. Αυτή η παράξενη και μελωδική λέξη αποτελεί έναν άκομψο εξελληνισμό της επωνυμίας ενός ιταλικού οπλουργείου του οποίου τα προϊόντα ήταν περίφημα σε όλη την Ανατολή: Carlo e figli.»41 Δεν υπάρχει κανένας καταγεγραμμένος κατασκευαστής όπλων με αυτό το όνομα, ούτε ο συγγραφέας κατάφερε να βρει κανέναν ο οποίος να υπέγραφε «e figli», παρόλο που οι πωλητές το συνηθίζουν και ένας Έλληνας έμπορος είπε στο συγγραφέα ότι ο πατέρας του του είχε πει ότι το όνομα προερχόταν από κάποιους έλληνες λιανοπωλητές της Τεργέστης. Είναι πιθανόν ένας ιταλός λιανοπωλητής να έδωσε το δικό του όνομα στα εμπορεύματά του.<br /><br />Πιο πιθανή είναι η εκδοχή που μετέφερε στο συγγραφέα ο Κώστας Γεωργόπουλος, ο οποίος συνάντησε στα Ιωάννινα έναν αργυροχόο με το όνομα Γιάννης Καριοφίλης. Ο κύριος Καριοφίλης είπε στο συγγραφέα ότι πριν από πέντε γενιές, το 1780, ένας πρόγονός του ήταν διάσημος αργυροχόος και γνωστός κατασκευαστής μακρύκανων όπλων, γεννημένος στους Καλαρίτες, ένα χωριό κοντά στα Ιωάννινα, φημισμένο για την παράδοσή του στην επεξεργασία του ασημιού και του χρυσού.<br /><br />Φυσικά το όνομα μπορεί να σχετίζεται με το επάγγελμά του και ο όρος να υπήρχε πολύ πριν τη γέννηση αυτού του ανθρώπου. Από το τέλος τουλάχιστον του δεκάτου εβδόμου αιώνα, οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν τη λέξη για να δηλώσουν το όπλο, και σίγουρα δεν θα είχαν δανειστεί τον όρο από τους Έλληνες. Στα τουρκικά η λέξη karanfil σημαίνει γαρίφαλο, το όνομα ενός άνθους, και η λέξη με μικρές παραλλαγές έχει την ίδια σημασία στα αλβανικά και τα σέρβο-κροατικά.<br /><br />Στα ελληνικά η λέξη καριοφίλι, η οποία αναγνωρίζεται ότι αποτελεί δάνειο από άλλη γλώσσα σημαίνει επίσης γαρίφαλο. Κατά το δέκατο έκτο και στις αρχές του δεκάτου εβδόμου αιώνα, οι κάνες των τουρκικών όπλων είχαν μεγάλα στόμια σε σχήμα αυγού που θύμιζαν το μπουμπούκι του γαρίφαλου. Ορισμένοι προχωρούν την ψευδαίσθηση ένα βήμα παραπέρα χαράζοντας ανάγλυφα γαρίφαλα επάνω τους ή τοποθετώντας ένθετα μπρούντζινα γαρίφαλα, όπως σε ένα παράδειγμα του Stibbert.42 Το άνθος ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στα πλακάκια του Isnik και σε υφάσματα του δεκάτου έκτου αιώνα. Οι ονομασίες των τουρκικών όπλων στα Βαλκάνια είναι συνήθως περιγραφικές και αυτή είναι η πιθανότερη προέλευση της λέξης καριοφίλι.<br /><a href="http://www.24grammata.com/" style="text-decoration-line: none;" target="_blank">Πηγή</a></div> </div>

Τι σημαίνουν οι λέξεις: Τσολιάς, Εύζωνος, Φέσι, Γιαταγάνι και Καριοφίλι;

Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός Ετοιμαζόμαστε για την Εθνική Γιορτή και καλό είναι να φρεσκάρουμε στη μνήμη μας ορισμένες λέξεις των ημερών π...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

«ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ» ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ: Για τα νέα σχολικά βιβλία της Ελληνικής Ιστορίας...

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH2MRDgr9N-y9rPYZPDoKhsCXUCX5Gb1sCemyVhsnx0f2GaJgjTyFmn6T8hyphenhyphenzZDb5MzXf7Nltr_zZdv8fIBBLCtECxjZh2-F5gebE7UCcr2-1cVhIvlHvagYKf9u7ODRcDyw2iprXncsE/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE6.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH2MRDgr9N-y9rPYZPDoKhsCXUCX5Gb1sCemyVhsnx0f2GaJgjTyFmn6T8hyphenhyphenzZDb5MzXf7Nltr_zZdv8fIBBLCtECxjZh2-F5gebE7UCcr2-1cVhIvlHvagYKf9u7ODRcDyw2iprXncsE/s640/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE6.JPG" width="640" /></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Για την μεγάλη ικανοποίηση της Τουρκίας στις προτεινόμενες αλλαγές στα βιβλία της ιστορίας στα ελληνικά σχολεία, κάνουν λόγο σήμερα τα τουρκικά ΜΜΕ.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όπως επισημαίνουν οι Τούρκοι, οι κυριότερες σημαντικές αλλαγές που αφορούν την Τουρκία είναι ότι από εδώ και πέρα δεν θα αναφέρεται Κωνσταντινούπολη, αλλά… Ιστανμπούλ, ότι στην Σμύρνη ο ελληνικός στρατός… διέπραξε εγκλήματα σε βάρος των μουσουλμάνων και ότι δεν υπήρξε… ποντιακή γενοκτονία και όπως τονίζεται, όλα αυτά είναι πορίσματα «σοβαρών» μελετών ειδικών Ελλήνων ιστορικών. Μάλιστα!!!</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ιδιαίτερα εξαίρεται ο ρόλος για τις αλλαγές αυτές του εκ Κωνσταντινούπολη, ή καλύτερα του εκ Ιστανμπούλ, ομογενή υπουργού Παιδείας, κ Γιαβρόγλου- Gavroğlu. Επίσης εξαίρεται ο ρόλος των Ελλήνων καθηγητών ιστορίας, Polymeris Voglis και Haris Athanasiadis, γιατί συνέβαλαν με το… «βάρος» της ιστορικής τους κατάρτισης σε αυτές τις «ορθές» αλλαγές στα βιβλία της ελληνικής ιστορίας.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μάλιστα όπως αναφέρεται, ο κ Αθανασιάδης είναι αυτός που έγραψε την αληθινή ιστορία της Σμύρνης, ότι δηλαδή οι Έλληνες… διέπραξαν εγκλήματα σε βάρος των μουσουλμάνων, ενώ οι δυο αυτοί καθηγητές υποστηρίζουν ότι δεν διαπράχτηκε ποντιακή γενοκτονία!!!</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επιτελούς, όπως αναφέρεται, οι Έλληνες θα μάθουν την ορθή ιστορία και το πως όχι μόνο δεν υπέστησαν γενοκτονία αλλά… διέπραξαν οι ίδιοι γενοκτονία σε βάρος των μουσουλμάνων!</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μάλιστα προτείνεται τώρα αυτοί οι Έλληνες σπουδαίοι ιστορικοί να κληθούν να διδάξουν ιστορία και στους… Αρμένιους, Ασσύριους και Κούρδους, για να μάθουν και αυτοί την πραγματική ιστορία. Τώρα, το πώς θα τους… υποδεχτούν όλοι αυτοί, αυτό είναι άλλο θέμα.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή: nikosxeiladakis.gr</span></div>

«ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ» ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ: Για τα νέα σχολικά βιβλία της Ελληνικής Ιστορίας...

Για την μεγάλη ικανοποίηση της Τουρκίας στις προτεινόμενες αλλαγές στα βιβλία της ιστορίας στα ελληνικά σχολεία, κάνουν λόγο σήμερα τα το...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

Νέα θεωρία για το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επιστήμονας ισχυρίζεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δηλητηριάστηκε από κρασί που παρήχθη από ένα τοξικό φυτό</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικία 32 ετών, αφού πρώτα είχε καταφέρει να φτάσει στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου και να δημιουργήσει μια τεράστια αυτοκρατορία.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ωστόσο μυστήριο καλύπτει τα αίτια του θανάτου του. Μερικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οφείλονταν σε φυσικά αίτια, ενώ άλλοι θεωρούν ότι επρόκειτο για δολοφονία κατά τη διάρκεια συμποσίου.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl5JnIboKvxmIEAjgMp31NzM5UBahc9xHttaTJqeM1cB57AvLasA0Kkyrzh3YeKC0etxPnJelESE9ekiKLbyf7zixMnm0AB1cVwLA4lSA3kutR6g8fNV4qHuAc2zGmX2wH154tDoT_LN4/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl5JnIboKvxmIEAjgMp31NzM5UBahc9xHttaTJqeM1cB57AvLasA0Kkyrzh3YeKC0etxPnJelESE9ekiKLbyf7zixMnm0AB1cVwLA4lSA3kutR6g8fNV4qHuAc2zGmX2wH154tDoT_LN4/s640/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" width="640" /></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το μυστήριο γύρω από το θάνατο του μεγάλου στρατηλάτη, ίσως κατάφερε να ξεδιαλύνει ένας επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο Otago στη Νέα Ζηλανδία.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο τοξικολόγος Leo Schep του Εθνικού Κέντρου Δηλητηριάσεων πιστεύει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δηλητηριάστηκε από ένα κρασί που παρήχθη από ένα τοξικό φυτό, με «αθώα» όψη, όπως αναφέρει η New Zealand Herald.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Leo Schep που αναζητά σχετιά τοξικολογικά δεδομένα για μια δεκαετία, απορρίπτει τις θεωρίες δηλητηρίασης με τη βοήθεια αρσενικού και στρυχνίνης. Υποστηρίζει ότι ο θάνατος σε αυτή την περίπτωση θα ήταν πολύ πιο γρήγορος από 12 μέρες, που ο Αλέξανδρος είχε πέσει βαριά άρρωστος πριν αποβιώσει.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αντίθετα, την «ευθύνη» ρίχνει στο φυτό λευκός ελλέβορος (Veratrum album). Το φυτό με τα λευκά λουλούδια μπορεί να υποστεί ζύμωση σε κρασί και ήταν γνωστό στους Αρχαίους Έλληνες σαν μια φυσική ουσία για την πρόκληση εμετού. Η δράση του φυτού, θα μπορούσε να λυγίσει το στρατηγό σε 12 μέρες, σε αντίθεση με άλλες ουσίες που θα τον αποτελείωναν νωρίτερα.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ωστόσο και ο ίδιος ο Leo Schep δεν μπορεί να είναι σίγουρος πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το συγκεκριμένο φυτό σκότωσε το Μέγα Αλέξανδρο.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι το μυστήριο σχετικά με τη δηλητηρίαση του Αλέξανδρου, δεν μπορεί να κλείσει οριστικά. «Ποτέ δεν θα μάθουμε σίγουρα», παραδέχεται ο Schep.</span></div>

Νέα θεωρία για το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου

Επιστήμονας ισχυρίζεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δηλητηριάστηκε από κρασί που παρήχθη από ένα τοξικό φυτό Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικ...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

Ναυμαχία του Ναυαρίνου ΙΙ - 8 Οκτωβρίου 1827

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <center style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></center> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgljXqvruGMZQNH40BApJyKMDhLv9ZmHE5EbBz96jfvSuWuvkkZuqszkD15Y23PWaU16eDKK5vD1JM69GkJfNTjy3RSZR7-909UZYIZnZsmxh5Ez1Fj4dX2Dej7hm67XDj6xQdK8E9Fa6du/s1600/tromaktiko10144.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: red; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgljXqvruGMZQNH40BApJyKMDhLv9ZmHE5EbBz96jfvSuWuvkkZuqszkD15Y23PWaU16eDKK5vD1JM69GkJfNTjy3RSZR7-909UZYIZnZsmxh5Ez1Fj4dX2Dej7hm67XDj6xQdK8E9Fa6du/s320/tromaktiko10144.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></a></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Η ναυμαχία στο Ναυαρίνο έγινε στις 8 Οκτωβρίου του1827, κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης (1821-1832) στον ...<br /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>κόλπο Ναυαρίνο, στη δυτική ακτή της χερσονήσου της Πελοποννήσου στο Ιόνιο Πέλαγος.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Η εξέλιξη των γεγονότων</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Ο κεντρικός παράγοντας που καθόρισε την επέμβαση των τριών ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων στην ελληνική σύγκρουση ήταν οι φιλοδοξίες τηςΡωσίας να επεκταθεί στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας εις βάρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και η συναισθηματική υποστήριξή της για τους συντρόφους-ορθόδοξους χριστιανούς Έλληνες, οι οποίοι είχαν επαναστατήσει εναντίον της οθωμανικής κυριαρχίας το 1821. Αφού οι προθέσεις της Ρωσίαςθεωρήθηκαν σημαντική γεωστρατηγική απειλή από τις άλλες δυνάμεις, και ειδικά από τη Μεγάλη Βρετανία, η βρετανική και αυστριακή διπλωματία στόχευαν στην παρεμπόδιση της ρωσικής επέμβασης, με την ελπίδα ότι η οθωμανική κυβέρνηση θα πετύχαινε την καταστολή της εξέγερσης. Αλλά το 1825, η ενθρόνιση του τσάρου Νικόλαου B΄ στο ρωσικό θρόνο, σημάδεψε την υιοθέτηση μιας επιθετικότερης "ελληνικής" πολιτικής, υποχρέωσε τη Μεγάλη Βρετανία να επέμβει, με το φόβο ότι μια ασυγκράτητη Ρωσία θα αποσυνέθετε ολοκληρωτικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Γαλλία ένωσε τις άλλες δύο δυνάμεις προκειμένου να αποκατασταθεί ο ηγετικός ρόλος της στις ευρωπαϊκές υποθέσεις μετά από την ήττα της στους Ναπολεόντειους πολέμους. Οι κυβερνήσεις και των τριών δυνάμεων δέχονταν επίσης υπό την έντονη πίεση της εγχώριας κοινής γνώμη τους ώστε να ενισχυθούν οι Έλληνες, ειδικά μετά από την εισβολή της Πελοποννήσου, το 1825, από τον υποτελή στους Οθωμανούς Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου και τις αγριότητες του στρατού του σε βάρος του γηγενούς πληθυσμού.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Οι δυνάμεις συμφώνησαν με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1827), περί τα τέλη Ιουνίου, να αναγκάσουν την οθωμανική κυβέρνηση να παραχωρήσει αυτονομία στους Έλληνες και απέστειλαν ναυτικές μοίρες στην ανατολική Μεσόγειο για να επιβάλουν την πολιτική τους αλλά και να καταστείλουν την πειρατεία που έβλαπτε το βρετανικό εμπόριο στην Αν. Μεσόγειο. Η Ελληνική πλευρά με πράξη της 21 Ιουνίου (παλαιό ημερολόγιο) δέχθηκε αμέσως την συμφωνία αλλά ο Ιμπραήμ, που στο μεταξύ ήλεγχε σχεδόν όλη την Πελοπόννησο, ζήτησε προθεσμία έως ότου λάβει εντολές από την Αίγυπτο και την Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος υποσχέθηκε ότι ο στόλος του δεν θα εξέλθη από την Πύλο πριν έλθουν οι διαταγές που περιμένει. Διοικητής του συμμαχικού στόλου ανέλαβε ο αντιναύαρχος Εδουάρδος Κόδριγκτον (Sir Edward Codrington) ο οποίος από το 1826 είχε τοποθετηθεί ως ανώτατος διοικητής του βρετανικού στόλου της Μεσογείου.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Την 6η Σεπτεμβρίου συνέβη ναυτικό επεισόδιο μεταξύ βρετανικών και τουρκοαιγυπτιακών πλοίων στα παράλια της Δωρίδας, όπου τα πλοία "Άστιγξ" και "Καρτερία" κατέστρεψαν 6 μικρά τουρκικά σκάφη και ένα αλγερινό. Μετά από αυτό, την 19 Σεπτεμβρίου, σημαντική μοίρα του τουρκοαιγυπτιακού στόλου παραβίασε την υπόσχεση και απέπλευσε από την Πύλο για να τιμωρήσει τα βρετανικά πλοία. Ο ναύαρχος Κόδριγκτον ορμώμενος από τη Ζάκυνθο με δύο μόνο πλοία (μέρος του στόλου του είχε σταλεί στη Μάλτα για επισκευές) ανάγκασε την τουρκοαιγυπτιακή μοίρα να επιστρέψει στο λιμάνι αλλά ο Ιμπραήμ έστειλε στρατό στην ξηρά όπου προέβη σε εμπρησμούς και καταστροφές των καλλιεργειών ως αντίποινα. Ο καπετάνιος Χάμιλτον που αποβιβάστηκε στη ξηρά μαζί με Ρώσο αξιωματικό, σε αναφορά του προς τον Κόδριγκτον ανέφερε ότι πυκνοί καπνοί αναδύονταν, και γυναίκες και παιδιά πέθαιναν από την πείνα μή έχοντας για τροφή τίποτα περισσότερο από χόρτα. Κάποιοι είχαν βρει καταφύγιο στα βουνά όπου οΧάμιλτον υποσχέθηκε να στείλει λίγο ψωμί. Κατέληγε με την εκτίμηση ότι "αν ο Ιμπραήμ να παραμείνει στην Ελλάδα, περισσότερο από το ένα τρίτο των κατοίκων θα λιμοκτονήσει". Μετά από αυτή την αναφορά οι τρεις ναύαρχοι έστειλαν επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Ιμπραήμ, αλλά έλαβαν την απάντηση ότι αυτός ήταν άφαντος.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Οι τρεις επικεφαλής, αντιναύρχος Κόδριγκτον, υποναύαρχος Δεριγνύ (ιππότης De Rigny) και υποναύαρχος Χέιδεν την 18η Οκτωβρίου (νέο ημ/γιο) έκριναν ότι δεν πρέπει να παραμείνουν θεατές των βιαιοπραγιών των Οθωμανών. Προηγουμένως οΣτράτφορντ Κάνιγκ είχε δώσει στον Κόδριγκτον την δική του ερμηνεία της Συνθήκης του Λονδίνου: "Αν δεν εισακουσθεί ο λόγος σας, μεταχειριστείτε τα πυροβόλα".</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Μετά από αυτό οι ναύαρχοι συμφώνησαν ότι ο Ιμπραήμ παραβιάζει τις συμφωνίες και απαίτησαν από αυτόν να αποπλεύσουν τα πλοία του προς Αίγυπτο ή Κωνσταντινούπολη αλλιώς θα του επιτεθούν. Ο συμμαχικός στόλος εισήλθε στην Πύλο την 8/20 Οκτωβρίου και άρχισε να παίρνει θέσεις μάχης. Ο Κόδριγκτον, πάνω στο πλοίο του "Ασία" (84 πυροβόλα), έλαβε μήνυμα ότι "ο Ιμπραήμ δεν είχε δόσει την άδεια για να εισέλθει ο συμμαχικός στόλος στο λιμάνι", στο οποίο απάντησε ότι "δεν ήλθε για να λάβει διαταγές αλλά για να δώσει" και ότι "αν ριχτεί πυροβολισμός κατά του συμμαχικού στόλου θα καταστρέψει τον τουρκικό, και ότι δεν θα λυπηθεί αν του δοθεί αυτή η ευκαιρία.»</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Μια βρετανική λέμβος με σημαία κήρυκος προσέγγισε ένα αιγυπτιακό πυρπολικό με σκοπό να του ζητήσει να απομακρυνθεί. Οι Αιγύπτιοι πυροβόλησαν πρώτοι και σκότωσαν αξιωματικό που επέβαινε στην λέμβο. Ακολούθησε ανταλλαγή πυροβολισμών και σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν περισσότεροι ναυτικοί μέσα στην λέμβο. Παρόμοιο επεισόδιο έγινε και σε άλλο σημείο. Από τον οθωμανικό στόλο ρίχτηκαν πυροβολισμοί και προς το πλοίο Sirene του Γάλλου ναυάρχου.. Ο Κόδριγκτον έστειλε τον Έλληνα πρωρέα Μιχαήλ να ζητήσει από τον Αιγύπτιο ναύαρχο να παραμείνει ουδέτερος. Αφού ο Μιχαήλ παρέδωσε το μήνυμα, ενώ επέστρεφε στη λέμβο δέχθηκε εν ψυχρώ πυροβολισμό από Τούρκο ναυτικό, ο οποίος διέκρινε ότι ο απεσταλμένος του Άγγλου ναυάρχου ήταν Έλληνας. Ο Δεριγνύ από την πλευρά του ζήτησε επίσης από την πλησίον του Αιγυπτιακή φρεγάτα να μην ανοίξει πυρ. Ωστόσο, η ένταση δεν ήταν δυνατόν πλέον να ελεγχθεί. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος, κρίνοντας ότι έχει υπεροχή άνοιξε πυρ κατά συμμαχικών πλοίων και η ναυμαχία άρχισε σε όλη τη διάταξη των πλοίων. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος υπερτερούσε αριθμητικά και ταυτόχρονα υποστηριζόταν από πυροβόλα των γύρω φρουρίων.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Σε κρίσιμη στιγμή της ναυμαχίας μπήκε στο λιμάνι ο Ρωσικός στόλος από οκτώ πλοία. Λεπτομερείς περιγραφές της μάχης αναφέρουν ότι τα πλοία ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους, ώστε εμπλέκονταν τα ξάρτια τους οι δε ναύτες έβαλαν ακόμα και με πιστόλια. Μέχρι ώρα 5 το απόγευμα τα πλείστα των τουρκοαιγυπτιακών πλοίων είχαν καταστραφεί ή παραδοθεί. Οι απώλειες των Οθωμανών υπολογίζονταν σε 6.000 ενώ μόνο πάνω στην τουρκική και αιγυπτιακή ναυαρχίδα οι νεκροί και οι τραυματίες ήταν περίπου 1.000. Από τη συμμαχική πλευρά οι νεκροί και τραυματίες ήταν 654 άνδρες εκ των οποίων 272 Βρετανοί, 184 Γάλλοι και 198 Ρώσοι. Ο Δεριγνύ ανέφερε ότι "στην ιστορία δεν υπήρξε μεγαλύτερη καταστροφή στόλου". Στη διάρκεια της μάχης το "Ασία" είχε δεχτεί πάνω από 170 βολές και είχε πάθει ζημιές στην εξάρτησή του. Ο Κόδριγκτον δέχτημε μια βολή μουσκέτου που του τρύπησε το μανίκι στο ύψος του καρπού ενώ το ρολόι και το πανωφόρι του καταστράφηκαν από θραύσματα ξύλου.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Την επομένη ημέρα οι σύμμαχοι απαίτησαν από τον Ιμπραήμ,που στο μεταξύ είχε καταφύγει στα βουνά της Μεσσηνίας, να υψώσει λευκή σημαία σε όλα τα φρούρια με την απειλή ότι αν ριχτεί έστω και ένας πυροβολισμός θα θεωρηθεί ως κήρυξη πολέμου. Οι Οθωμανοί αποδέχτηκαν και υπεγράφη ανακωχή πάνω στην ναυαρχίδα του Κόδριγκτον.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Αυτός την επομένη της ναυμαχίας απέστειλε επιστολή προς το Ναυαρχείο όπου περιέγραφε με λεπτομέρειες τη ναυμαχία και τις απώλειες. Ανέφερε ότι η μάχη ήταν απαραίτητη για να τηρηθούν οι όροι που είχαν προβλεφθεί από τη συνθήκη και για να σταματήσει η άγρια εξολόθρευση που διεξήγαγε ο Ιμπραήμ.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Η απήχηση του αποτελέσματος της ναυμαχίας</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Η κοινή γνώμη στην Ευρώπη, που επί χρόνια παρακολουθούσε την αιματοχυσία του ελληνικού λαού και την απάθεια των ηγετών των μεγάλων κρατών, δέχθηκε με μεγάλη χαρά το αποτέλεσμα της ναυμαχίας και το θεώρησε ως νίκη των λαών σε πείσμα των αποφάσεων των πολιτικών ηγεσιών. Ο Γάλλος ακαδημαϊκός Πιέρ Αντουάν Λεμπρίν (1785-1873) έγραψε:</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Η μάχη του Ναυαρίνου ήταν κατόρθωμα των λαών...Τα πυροβόλα του Ναυαρίνου έγιναν η αρχή νέας περιόδου και ανήγγειλαν θριαμβευτικά την άνοδο της κοινής γνώμης και την ύψωσή της πάνω από τους θρόνους </div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Η Γαλλική κυβέρνηση και ο βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος Ι΄ ένιωσαν βαθιά ικανοποίηση: απευθυνόμενος ο τελευταίος στην εθνοσυνέλευση, είπε: « Η απρόοπτη ναυμαχία στο Ναβαρίνο απέβη ημέρα δόξας για το ναυτικό μας» Είναι επίσης χαρακτηριστικό πως καθώς η ναυμαχία αρχίζει να απεικονίζεται ευρύτατα στην Ευρώπη μέσα από ζωγραφικούς πίνακες, λιθογραφίες και χαλκογραφίες, ο κυριότερος όγκος των έργων αυτών προέρχεται από την Γαλλία που χαιρέτησε θερμά την κατάληξή της.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Στη Βρετανία πολλοί κατέκριναν την απόφαση του Κόδριγκτον ως βιαστική, άχρηστη, αντι-πολιτική, και εκτίμησαν ότι επεκτείνει την ισχύ της Ρωσίας στην Ανατολική Ευρώπη. Η κυβέρνηση έστειλε τον υποναύαρχο Sir John Gore να υποβάλει στον Κόδριγκτονμια σειρά 10 ερωτημάτων για να διερευνήσει την υπόθεση. Τα ερωτήματα προέρχονται από τον Υπουργό Εξωτερικών, Λόρδο Dudley(του κόμματος των Τόρις), και διαβιβάστηκαν μέσω του Ναυαρχείου. Αυτά επιδόθηκαν στον Κόδριγκτον την 4 Δεκεμβρίου, μαζί με φιλοφρονήσεις και την ανακοίνωση ότι προήχθησαν πολλοί από τους αξιωματικούς του. Ο Κόδριγκτον απάντησε επισυνάπτοντας και διάφορα ντοκουμέντα, μεταξύ των οποίων και εμπιστευτικές επιστολές του Κάνινγκ ο οποίος του συνιστά να μην επιδιώξει την πολεμική εμπλοκή αλλά αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τα κανόνια για να εφαρμόσει τη συνθήκη ειρήνης και να εμποδίσει τον εφοδιασμό στρατευμάτων του Ιμπραήμ. Ο Κόδριγκτον προσθέτει ότι ο Ιμπραήμ απειλούσε με εκδίκηση και καταστροφή όλη την Πελοπόννησο και τους άμαχους κατοίκους της. Επισυνάπτει αναφορές υφισταμένων του, όπως αυτή του Χάμιλτον, που αναφέρουν τις πράξεις του Ιμπραήμ.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Έτσι η Μεγάλη Βρετανία πήρε αποστάσεις από το γεγονός: Οι διάδοχοι του πρωθυπουργού Τζωρτζ Κάνινγκ, η κυβέρνησηΓουέλινγκτον, θεωρώντας την πολιτική του προκατόχου τους υπερβολικά αντιοθωμανική και αποσκοπώντας στην ενίσχυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως ανάχωμα σε πιθανή κάθοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο, χαρακτήρισαν τη ναυμαχία και το αποτέλεσμά της ως απρόοπτο συμβάν, (untoward event), κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της τον Ιανουάριο του 1828. Το 1828 οΚόδριγκτον απηλλάγη από τα καθήκοντά του με το αιτιολογικό ότι επέτρεψε τη μεταφορά Ελλήνων σκλάβων από την Πελοπόννησο προς την Αλεξάνδρεια μέσα στα πλοία του Ιμπραήμ που αποχωρούσαν. Είχε προηγηθεί θόρυβος στο Κοινοβούλιο και την κοινή γνώμη όταν τους πρώτους μήνες του 1828 έφτασαν οι πληροφορίες ότι 5.500 Έλληνες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, πωλούνταν στα σκλαβοπάζαρα της Αλεξάνδρειας, κάτι που έφερε σε δύσκολη θέση τη βρετανική κυβέρνηση. Ο Κόδριγκτον απολογήθηκε λέγοντας ότι δεν είχε λάβει διαταγές να αναχαιτίζει πλοία και να κάνει νηοψίες.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Στον αντίποδα αυτής της επίσημης στάσης της κυβέρνησης και του βρετανικού τύπου κινήθηκε το αγγλικό θέατρο το οποίο με παραστάσεις του τίμησε την νίκη των τριών συμμαχικών στόλων για μια μακρά περίοδο, από τον Νοέμβριο του 1827 και για όλη τη διάρκεια του 1828. Η τουρκική κυβέρνηση αντέδρασε με οργή και απειλές χωρίς να καταφύγει σε ακρότητες. Αυτό οφειλόταν στο ότι θεωρούσε πως η ναυμαχία δεν θα είχε συνέπειες και ότι αν προέβαινε σε θηριωδίες θα ερχόταν σε σύγκρουση με τη μισή Ευρώπη.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Η αποτίμησή της</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Η συνδυασμένη οθωμανική και αιγυπτιακή αρμάδα καταστράφηκε από συμμαχική βρετανική, γαλλική και ρωσική ναυτική δύναμη. Είναι η τελευταία σημαντική ναυμαχία στην ιστορία που διεξήχθη εξ ολοκλήρου με ιστιοφόρα σκάφη. Επίσης ποτέ στην ιστορία του πολέμου των κανονιοφόρων ιστιοφόρων δεν βρέθηκαν τόσα πολλά πλοία, με τόσο μεγάλη δύναμη πυρός, συγκεντρωμένα σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Οι συγκεντρωμένοι στόλοι των τριών μεγάλων δυνάμεων συνιστούσαν ισχυρή ναυτική δύναμη. Αν και υστερούσαν αριθμητικά του συνδυασμένου οθωμανοαιγυπτιακού στόλου, τόσο σε αριθμό πλοίων όσο και σε μεγάλα πλοία και σε αριθμό πυροβόλων, η τριμερής πλευρά υπερτερούσε σε πειθαρχία, εκπαίδευση και ιδίως σε πείρα στον θαλάσσιο πόλεμο- κυρίως από ναυμαχίες εναντίον αλλήλων, τουλάχιστον όσον αφορά τους Βρετανούς και τους Γάλλους. Επιπλέον τα πυροβόλα τους, αν και λιγότερα-1324 η τριμερής και 2240 οι Τουρκοαιγύπτιοι- ήταν μεγαλύτερα και επομένως ισχυρότερα σε δύναμη πυρός.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Η καταβύθιση του οθωμανικού μεσογειακού στόλου έσωσε την Ελληνική Επανάσταση από την κατάρρευση προς την οποία έβαινε μετά από 6 και πλέον χρόνια άνισου αγώνα του ελληνικού λαού εναντίον δυνάμεων που επιστράτευε η Οθωμανική Αυτοκρατορία από τα Βαλκάνια, την Μικρά Ασία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, ακόμα και τη Δυτική Ευρώπη (σημειώνεται ότι κατά την ναυμαχία σε πολλά Αιγυπτιακά πλοία επέβαιναν Γάλλοι αξιωματικοί). Αργότερα απαιτήθηκαν δύο πρόσθετες στρατιωτικές παρεμβάσεις, από τη Ρωσία υπό μορφή ρωσο-τουρκικού πολέμου (1828-9) και από μια γαλλική εκστρατευτική μονάδα στην Πελοπόννησο (γνωστή ως Εκστρατεία του Μωριά), προκειμένου να επιτευχθεί η απόσυρση των οθωμανικών δυνάμεων από την κεντρική και νότια Ελλάδα και να εξασφαλιστεί η Ελληνική ανεξαρτησία.</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> Οι Γάλλοι, μετά από μια μεγάλη περίοδο περιθωριοποίησης που ακολούθησε, την ήττα του Ναπολέοντα, έβρισκαν ξανά τη θέση τους ανάμεσα στις δυνάμεις της Ευρώπης και το Ναυαρίνο θεωρήθηκε μία από τις αποδείξεις του ενεργού ρόλου που κλήθηκαν και πάλι να αναλάβουν στη διαχείριση των ευρωπαϊκών υποθέσεων. Επίσης η νίκη αυτή ήταν γι΄αυτούς μια ηθική ικανοποίηση για την αξία του πολεμικού τους ναυτικού, «που τόσο είχε ταπεινωθεί από την πανωλεθρία του Τραφάλγκαρ».</div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <br /></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"> <a href="http://roykoymoykoy.blogspot.gr/" style="color: red; text-decoration: none;" target="_blank">Πηγή</a></div> </div>

Ναυμαχία του Ναυαρίνου ΙΙ - 8 Οκτωβρίου 1827

Η ναυμαχία στο Ναυαρίνο έγινε στις 8 Οκτωβρίου του1827, κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης (1821-1832) στον ... κόλπο Ναυαρίνο...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

70 χρόνια από τη δίκη της Νυρεμβέργης που άλλαξε το Διεθνές Δίκαιο

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <center style="background-color: white;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></center> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBid8AVlyjyF1XPxHhJnEU13opz53xZmjbQoSjbO7Cpqx5XhFY58yfHB-wzJ4ZKGL9-i9THbTkwNZ8czqxYVZhv0W8FH97WsIovgTOo1WeBljkPKjeyc8Bt-IHLxebDNpNW3dbk2kcrv0R/s1600/tromaktiko9939.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: red; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBid8AVlyjyF1XPxHhJnEU13opz53xZmjbQoSjbO7Cpqx5XhFY58yfHB-wzJ4ZKGL9-i9THbTkwNZ8czqxYVZhv0W8FH97WsIovgTOo1WeBljkPKjeyc8Bt-IHLxebDNpNW3dbk2kcrv0R/s320/tromaktiko9939.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="background-color: white;">Εβδομήντα χρόνια (1η Οκτωβρίου 1946) συμπληρώνονται από τη δίκη της Νυρεμβέργη. Εκείνη την ημέρα 12 από τους 22 κατηγορούμενους των δικών...</span><br style="background-color: white;" /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="background-color: white;"></a><span style="background-color: white;">καταδικάστηκαν σε θάνατο διά απαγχονισμού, επτά οδηγήθηκαν στις φυλακές εγκληματιών πολέμου στο Σπάνταου του Βερολίνου και τρεις αθωώθηκαν. Δεν ήταν μόνο η κατακλείδα μιας γιγάντιας δικαστικής υπόθεσης όπου υποβλήθηκαν 2.630 έγγραφα και κατέθεσαν 270 μάρτυρες, αλλά και η ολοκλήρωση μιας παγκόσμιας δικαστικής πρωτοτυπίας: Ένα διεθνές στρατιωτικό δικαστήριο απένειμε δικαιοσύνη.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Ηγετικά στελέχη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ κλήθηκαν να λογοδοτήσουν στο όνομα του Διεθνούς Δικαίου και ειδικά στη Νυρεμβέργη, την πόλη των κομματικών συνεδρίων των ΕΘνικοσοσιαλιστών και τόπο διεξαγωγής μεγάλων προπαγανδιστικών τους εκδηλώσεων. Τα πρωτοκλασάτα στελέχη κλήθηκαν να απολογηθούν όχι επειδή έχασαν τον πόλεμο, αλλά επειδή τον ξεκίνησαν. Η διεξαγωγή αυτών των δικών θα ήταν αδύνατη χωρίς προηγούμενο συντονισμό των Συμμάχων για την εναρμόνιση των διαφορετικών νομικών τους συστημάτων.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Το Διεθνές Δίκαιο αλλάζει όψη</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Τα θεμέλια για τη διεξαγωγή των δικών της Νυρεμβέργης μπήκαν στο Λονδίνο. Στις 8 Αυγούστου 1945 οι νικήτριες δυνάμεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπέγραψαν τη Χάρτα του Λονδίνου, η οποία ρύθμιζε τον τρόπο διεξαγωγής των δικών. Η ιδέα να καθίσουν στο εδώλιο ηγετικά στελέχη των ναζί ανήκε στις ΗΠΑ, οι οποίες γνώριζαν ήδη κατά τη διάρκεια του πολέμου μέσω μυστικών υπηρεσιών για τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών και των συμμάχων τους στην ανατολική Ευρώπη εναντίον αμάχων.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Στο Λονδίνο συμφωνήθηκαν τα βασικά σημεία του κατηγορητηρίου στη Νυρεμβέργη: Σχεδιασμός και διεξαγωγή ενός επιθετικού πολέμου, παραβίαση του δικαίου του πολέμου (δηλαδή εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η τελευταία νομική κατηγορία μάλιστα «γεννήθηκε» στο Λονδίνο. Οι τέσσερις νικήτριες δυνάμεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έθεσαν σε νέα βάση το διεθνές δίκαιο, καταργώντας ουσιαστικά τις αρχές της Συνθήκης Ειρήνης της Βεστφαλίας, με την οποία τερματίστηκε το 1648 ο Τριακονταετής Πόλεμος. Μέχρι τότε (1945) τα κυρίαρχα κράτη μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν στους πολίτες τους και να συνεχίζουν τους πολέμους για όσο διάστημα αισθάνονταν επαρκώς ισχυρά. Με τη Χάρτα του Λονδίνου μπήκε ένα τέλος σε αυτή τη νομική αντίληψη.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων ο Χέρμαν Γκέρινγκ, επικεφαλής της Γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας και κορυφαίο στέλεχος των ναζί μεταξύ των κατηγορουμένων στη Νυρεμβέργη, είχε την πεποίθηση ότι βρισκόταν νομικά στο απυρόβλητο. Όπως έλεγε σαρκαστικά, «όλα όσα έγιναν στη χώρα μας, δεν σας αφορούν στο παραμικρό». Κι άλλοι κατηγορούμενοι προσπάθησαν να σχετικοποιήσουν τις ευθύνες τους και να κρυφτούν πίσω από τον Χίτλερ, αρνούμενοι ότι ήταν υπεύθυνοι για τα εγκλήματά τους. Αυτή η στρατηγική δεν μπόρεσε να συνεχιστεί πάντως όταν άρχισαν στο δικαστήριο οι καταθέσεις επιζώντων, που αποκάλυψαν την ανείπωτη φονική δράση του ναζιστικού καθεστώτος. Μόνο ο Γκέρινγκ έμεινε αταλάντευτος ως το τέλος: Αλαζονικός, αμετανόητος και εν τέλει δειλός. Προκειμένου να μην εκτελεστεί αυτοκτόνησε.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Οι προσδοκίες των νομικών δεν εκπληρώθηκαν</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Την 1η Οκτωβρίου, όταν ο Βρετανός αρχιδικαστής Τζέφρι Λόρενς έθεσε τέλος τις ιστορικές δίκες της Νυρεμβέργης με την ανάγνωση των αποφάσεων, ποινικολόγοι και διεθνολόγοι ήλπιζαν ότι ο κόσμος είναι θωρακισμένος για το μέλλον απέναντι σε διεθνή εγκλήματα. Ωστόσο, αυτή η προσδοκία δεν επιβεβαιώθηκε, κάτι που είναι σε μεγάλο βαθμό συνέπεια του Ψυχρού Πολέμου που ακολούθησε. Αυτό άλλαξε μόλις μεταξύ 1989 και 1991. Τα εγκλήματα πολέμου κατά αμάχων στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στη Ρουάντα αποτέλεσαν αφορμή για ποινική δίωξη των διεθνών μαζικών εγκλημάτων.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Ωστόσο, παρά την ίδρυση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΠΔ) με το Καταστατικό της Ρώμης, πολλές χώρες δεν υποστήριξαν επαρκώς τον θεσμό. Οι ΗΠΑ, η Κίνα και το Ισραήλ αρνήθηκαν να επικυρώσουν το καταστατικό. Ως εκ τούτου είναι ασαφές σήμερα αν οι αποφάσεις του ΔΠΔ θα τύχουν ποτέ τόσο θετικής αξιολόγησης όσο οι εκείνες που προέκυψαν από τις δίκες της Νυρεμβέργης 70 χρόνια πριν.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><a href="http://www.pronews.gr/" style="background-color: white; color: red; text-decoration: none;" target="_blank">Πηγή</a></span></div>

70 χρόνια από τη δίκη της Νυρεμβέργης που άλλαξε το Διεθνές Δίκαιο

Εβδομήντα χρόνια (1η Οκτωβρίου 1946) συμπληρώνονται από τη δίκη της Νυρεμβέργη. Εκείνη την ημέρα 12 από τους 22 κατηγορούμενους των δικ...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

Η Μάχη των Γαυγαμήλων

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <center> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></center> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiskV6ptARHlgo5ArpIdfKfL_E0YSfc2gG9iDnLyS4V8KFn8a4sdsx4KKDfuB9_H8q_PLQ5mdBZPcfPeVCtdy_sDVOPVrNhse1pj3_96vw1oY7-csS0t5RgfdtdHDl2JZcDd1INneeiU7X0/s1600/tromaktiko9939.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: red; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiskV6ptARHlgo5ArpIdfKfL_E0YSfc2gG9iDnLyS4V8KFn8a4sdsx4KKDfuB9_H8q_PLQ5mdBZPcfPeVCtdy_sDVOPVrNhse1pj3_96vw1oY7-csS0t5RgfdtdHDl2JZcDd1INneeiU7X0/s320/tromaktiko9939.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η πλέον αποφασιστική μάχη που έδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος εναντίον των Περσών. Συνήφθη την 1η Οκτωβρίου 331 π.Χ. στα Γαυγάμηλα, μία ...<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>πεδινή περιοχή, την οποία μπορούμε να την προσδιορίσουμε σήμερα μεταξύ Μοσούλης και Αρμπίλ στο Ιράκ.<br /><br />Μετά τη νίκη του επί του Δαρείου στην Ισσό (333 μ.Χ.), ο Αλέξανδρος δεν επεδίωξε να καταδιώξει τον πέρση βασιλιά. Αντ' αυτού, πορεύθηκε προς το Νότο, κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, και στη συνέχεια προς τη Συρία. Τότε έστειλε τον Παρμενίωνα να καταλάβει τη Δαμασκό, όπου εφυλάσσοντο οι θησαυροί της Αυτοκρατορίας. Οι θησαυροί αυτοί ήταν απολύτως αναγκαίοι στους Μακεδόνες, καθώς θα έλυναν τα οικονομικά προβλήματα της εκστρατείας.<br /><br />Ο Δαρείος, από την πλευρά του, έστειλε απεσταλμένους στον Αλέξανδρο, με σκοπό να τον πείσουν να αφήσει ελεύθερη τη βασιλική οικογένεια, η οποία είχε συλληφθεί μετά τη Μάχη της Ισσού και να συναφθεί ειρήνη. Ο Αλέξανδρος τους υπενθύμισε ότι είχε έλθει στην Ασία για να τους τιμωρήσει για τα αδικήματα που είχαν διαπράξει οι πρόγονοί τους κατά των Ελλήνων και τους επισήμανε ότι αν ο Δαρείος ήθελε κάτι, καλά θα έκανε να έλθει αυτοπροσώπως και να το ζητήσει από τον «Βασιλιά της Ασίας», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του.<br /><br />Ο Δαρείος έστειλε νέα πρεσβεία, με σκοπό να του προσφέρει 10.000 τάλαντα για την απελευθέρωση της οικογένειάς του και να του παραχωρήσει την έκταση από τον Ευφράτη ως τα μεσογειακά παράλια. Ο Αλέξανδρος απέρριψε την πρόταση. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι ο στρατηγός του, Παρμενίων, του είπε: «Εγώ θα δεχόμουν, αν ήμουν ο Αλέξανδρος». Και ο Αλέξανδρος του απάντησε: «Και εγώ θα δεχόμουν, αν ήμουν ο Παρμενίων». Στη συνέχεια, ο Αλέξανδρος βάδισε κατά της Αιγύπτου, την οποία κατέλαβε χωρίς μεγάλη αντίσταση και ίδρυσε την Αλεξάνδρεια το 331 π.Χ.<br /><br />Αφού απέτυχε να εξευμενίσει τον Αλέξανδρο, ο Δαρείος κατάλαβε ότι μόνο με τα όπλα θα μπορούσε να υπερασπίσει τη θνήσκουσα αυτοκρατορία του. Συγκέντρωσε μια τεράστια στρατιωτική δύναμη, αποτελούμενη από 1.000.000 πεζούς και 40.000 ιππείς, αν και οι αριθμοί αυτοί είναι υπερβολικοί... Το σίγουρο είναι ότι ήσαν πολυπληθέστεροι των Μακεδόνων και των συμμάχων τους, που αριθμούσαν 40.000 οπλίτες και 7.000 ιππείς. Στο στρατό του Δαρείου συμμετείχαν 20.000 έλληνες μισθοφόροι, ενώ δρεπανηφόρα άρματα και 50 πολεμικοί ελέφαντες συμπλήρωναν τον βαρύ οπλισμό του.<br /><br />Ο Δαρείος διάλεξε την ανοιχτή πεδιάδα των Γαυγαμήλων, προκειμένου να αντιπαρατεθεί για δεύτερη φορά με τον Αλέξανδρο. Εκεί, η τεράστια περσική στρατιά θα μπορούσε να ελιχθεί με άνεση και να εκμεταλλευτεί τον όγκο της. Ο Αλέξανδρος έφθασε στο πεδίο της μάχης στα τέλη Σεπτεμβρίου, αφού οι δυνάμεις του διάβηκαν τον Τίγρη και τον Ευφράτη, χωρίς να συναντήσουν την παραμικρή αντίσταση.<br /><br />Στο πεδίο της μάχης, ο Δαρείος με τους επίλεκτους οπλίτες του κάλυπταν το κέντρο της παράταξης του περσικού στρατού. Στην αριστερή πτέρυγα είχαν τοποθετηθεί το ιππικό, με επικεφαλής τον σατράπη Βήσσο, και τα δρεπανηφόρα άρματα. Στα δεξιά, ο σατράπης Μαζαίος είχε υπό τας διαταγάς του δυνάμεις ιππικού και χιλιάδες μισθοφόρους, ανάμεσά τους και τους Έλληνες. Ο Αλέξανδρος ανέλαβε τη δεξιά πτέρυγα του στρατεύματός του και ο Παρμενίων την αριστερή.<br /><br />Ο Αλέξανδρος εφάρμοσε ένα νέο στρατήγημα. Προκάλεσε το ιππικό των Περσών να επιτεθεί πρώτο προς την πλευρά του, με σκοπό να εκμεταλλευθεί το κενό που θα δημιουργηθεί μεταξύ των γραμμών του εχθρού και να επιτεθεί στο κέντρο της παράταξής τους, όπου ευρίσκετο ο Δαρείος με τους επίλεκτους οπλίτες του. Την υλοποίηση του σχεδίου θα αναλάμβαναν οι φάλαγγες και το ιππικό των Εταίρων, που θα σχημάτιζαν μία μεγάλη σφήνα, με τον ίδιο τον Αλέξανδρο στην κορυφή.<br /><br />Το σχέδιο εκτελέσθηκε κατά γράμμα και ο Δαρείος βρέθηκε απομονωμένος, αφού ο Βήσσος, που κατείχε την αριστερή πτέρυγα, αποκόπηκε και ετράπη σε φυγή. Ακολούθησε ο Δαρείος, τον οποίον, όμως, δεν καταδίωξε ο Αλέξανδρος, καθώς επέλεξε να βοηθήσει τον Παρμενίωνα, που αντιμετώπιζε προβλήματα με τον Μαζαίο και τις δυνάμεις του. Όμως, ο πέρσης σατράπης γρήγορα αντελήφθη το μάταιο της προσπάθειάς του και υποχώρησε με τις δυνάμεις του.<br /><br />Οι Πέρσες άφησαν ανυπολόγιστο αριθμό νεκρών επί του πεδίου της μάχης, ενώ οι Μακεδόνες από 100 έως 3.000, σύμφωνα με τις διάφορες πηγές. Οι άνδρες του Αλέξανδρου πήραν ως λάφυρα 4.000 τάλαντα από τη σκηνή του Δαρείου, το άρμα του και το προσωπικό του τόξο, καθώς και τους πολεμικούς ελέφαντες, που δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στη μάχη.<br /><br />Ο Αλέξανδρος μπήκε θριαμβευτικά στη Βαβυλώνα και ανακηρύχθηκε «Μεγάλος Βασιλεύς». Ο Δαρείος κατέφυγε στα βουνά της Μηδίας, με σκοπό να ανασυγκροτήσει τον στρατό του και να επιτεθεί εκ νέου στον Αλέξανδρο. Δεν πρόλαβε, καθώς ο Βήσσος, που εποφθαλμιούσε το θρόνο, τον έπιασε αιχμάλωτο και τον σκότωσε το 330 μ.Χ. Ήταν, όμως, αργά γι' αυτόν .Ο Αλέξανδρος ήταν ο κυρίαρχος της Ασίας και της Μεγάλης Περσικής Αυτοκρατορίας.</span><br /> <div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="http://roykoymoykoy.blogspot.gr/" style="background-color: white; color: red; font-weight: bold; text-decoration: none;" target="_blank">Πηγή</a></span></div> <div> <br /></div> </div>

Η Μάχη των Γαυγαμήλων

Η πλέον αποφασιστική μάχη που έδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος εναντίον των Περσών. Συνήφθη την 1η Οκτωβρίου 331 π.Χ. στα Γαυγάμηλα, μία ... πε...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα

Βρέθηκε μετά από 73 χρόνια το υποβρύχιο «Κατσώνης»

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqno0IDQRFecNZb28V9N4OYw22uQzraRdXCdIaSXEA5pvScf3yimmtvYkczbl10anNwcAQXTca8n3xcskUnC4F2m6CrnJlK5YU2QHH_HTX85OGQPn6Kuzb1knbK18hFMeZkGZndvwR5_k/s1600/katsonis.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img border="0" height="420" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqno0IDQRFecNZb28V9N4OYw22uQzraRdXCdIaSXEA5pvScf3yimmtvYkczbl10anNwcAQXTca8n3xcskUnC4F2m6CrnJlK5YU2QHH_HTX85OGQPn6Kuzb1knbK18hFMeZkGZndvwR5_k/s640/katsonis.JPG" width="640" /></span></a></div> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Βόρεια της Σκιάθου...</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Είχε βυθιστεί από γερμανικό πλοίο στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - Διαβάστε την ιστορία του υποβρυχίου και του κυβερνήτη του, Βασίλη Λάσκου</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Εντοπίστηκε, έπειτα από 73 χρόνια, το υποβρύχιο Κατσώνης Υ1 του  Ελληνικού Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού που είχε βυθιστεί στα βόρεια της Σκιάθου από γερμανικό πλοίο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το ιστορικό υποβρύχιο, σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, εντοπίστηκε σε βάθος 170 μέτρα από το υδρογραφικό-ωκεανογραφικό πλοίο «Ναυτίλος» που εκτελούσε σχετική επιχείρηση βόρεια της Σκιάθου από τις 4 Ιουλίου. </span><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV4_dBNEy0-WGM3gV1B6MG8jQfumfUtxicZ5Q3996OWGUooXSkUrNFOOe_Qfs1GVrNH11AySMLUeNqHHalTb3mZsvW-zWd2RdzeYzOiGIYkvM3lNoKLmv67TZkz2Ek9GmDKsyDEOtHJ4/s1600/katsonis-papanikolis-proteas.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img border="0" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV4_dBNEy0-WGM3gV1B6MG8jQfumfUtxicZ5Q3996OWGUooXSkUrNFOOe_Qfs1GVrNH11AySMLUeNqHHalTb3mZsvW-zWd2RdzeYzOiGIYkvM3lNoKLmv67TZkz2Ek9GmDKsyDEOtHJ4/s640/katsonis-papanikolis-proteas.JPG" width="640" /></span></a></div> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η ιστορία του</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το υποβρύχιο  ΚΑΤΣΩΝΗΣ (Υ1) υπήρξε ένα από τα έξι υποβρύχια του Ελληνικού Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Πήρε το όνομά του από τον Έλληνα αξιωματικό του τσαρικού στρατού Λάμπρο Κατσώνη και ήταν το δεύτερο σκάφος του πολεμικού ναυτικού με αυτή την ονομασία.</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Παραγγέλθηκε στην Γαλλία από την ελληνική κυβέρνηση το 1925, μαζί με το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (Υ2), και κατασκευάστηκε κατά τα έτη 1925-1927 στο ναυπηγείο Forge et Chantiers de la Gironde, του Μπορντό. </span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Παραλήφθηκε στην Χάβρη της Γαλλίας στις 8 Ιουνίου 1928 από τον πρώτο του κυβερνήτη αντιπλοίαρχο Κωνσταντίνο Αρβανίτη και κατέπλευσε στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας στις 21 Ιουνίου 1928 όπου εντάχθηκε στο Ελληνικό Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό με τον διακριτικό κωδικό "Y1".</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κατά τον Ελληνοïταλικό Πόλεμο, με κυβερνήτη τον Αθανάσιο Σπανίδη, πραγματοποίησε τέσσερις πολεμικές περιπολίες. </span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στις 31 Δεκεμβρίου 1940 βύθισε με το πυροβόλο του το ιταλικό ατμόπλοιο QUINΤO πλησίον των Γιουγκοσλαβικών ακτών. </span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigEYKlQVhk55QR8TQABy0_WXbGdPJec3ZS7kbxPdBe6p_hLJMLXEAtVJL721vpJ5tZC97sU8P7z0gFEE9mguCx3C6EGv4k_gFKK00T0MRNQW1Qrn31FkL-qKRAyK11hyphenhyphenW4e5arshKsc7c/s1600/pliroma+katsonis.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigEYKlQVhk55QR8TQABy0_WXbGdPJec3ZS7kbxPdBe6p_hLJMLXEAtVJL721vpJ5tZC97sU8P7z0gFEE9mguCx3C6EGv4k_gFKK00T0MRNQW1Qrn31FkL-qKRAyK11hyphenhyphenW4e5arshKsc7c/s640/pliroma+katsonis.JPG" width="640" /></span></a></div> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Μετά την κατάληψη της Ελλάδας, τον Απρίλιο του 1941, κατέφυγε με τον υπόλοιπο ελληνικό στόλο στην Αίγυπτο και στην συνέχεια κατέπλευσε στο Πορτ Σουδάν όπου παρέμεινε για μακρά επισκευή. </span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στις 2 Ιουλίου 1942, μετά την επανάπλευση του στην Αίγυπτο, βυθίστηκε από λανθασμένο χειρισμό στο λιμάνι του Πορτ Σάιντ κατά την αποπεράτωση του δεξαμενισμού του. Ανελκύστηκε, επισκευάστηκε και άρχισε περιπολίες στο Αιγαίο με κυβερνήτη τον Βασίλη Λάσκο. </span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στις 2 Απριλίου 1943 βύθισε το ιταλικό βοηθητικό περιπολικό TERGESTE στο λιμάνι του Γυθείου. </span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στις 5 Απριλίου 1943 βύθισε έξω από τον Μέριχα της Κύθνου το ισπανικό ατμόπλοιο SAN ISIDRO LABRADOR. </span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στις 29 Μαΐου 1943 βύθισε κοντά στηνΣηπιάδα το ισπανικό ατμόπλοιο RIGEL, συλλαμβάνοντας αιχμάλωτο τον καπετάνιο και τέσσερα μέλη του πληρώματος. </span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στις 14 Σεπτεμβρίου 1943 και ενώ το ΚΑΤΣΩΝΗΣ ανέμενε την διέλευση εχθρικού πλοίου κοντά στις ακτές του νοτίου Πηλίου, εντοπίστηκε από το γερμανικό ανθυποβρυχιακό UJ-2101 (πρώην ελληνικό Β.Π. ναρκαλιευτικό-ναρκοθετικό ΣΤΡΥΜΩΝ). </span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Μετά την ρίψη βομβών βάθους το ΚΑΤΣΩΝΗΣ εξαναγκάσθηκε σε ανάδυση και εξόρμηση δια πυροβόλου αλλά εμβολίστηκε από το διώκτη του, με αποτέλεσμα να βυθιστεί βόρεια της Σκιάθου. Φονεύθηκαν ο κυβερνήτης του Βασίλης Λάσκος και 31 μέλη του πληρώματος, οδηγήθηκαν στην αιχμαλωσία 17, ενώ τρεις κατάφεραν να διαφύγουν κολυμπώντας.</span><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnbOyp3O_bbBfLZTULRCfASjvSmmnqh6N616lwKUpPUlXIYEy1vcAD3p8eyYWYMIw1-KLA2lH-TO5mLA6o5f3NvC_4FbxU99BpTUUxHZzt1Cg5hXNjbrI8oVZh6HCdrJLxqDwEmbKfDds/s1600/laskos.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnbOyp3O_bbBfLZTULRCfASjvSmmnqh6N616lwKUpPUlXIYEy1vcAD3p8eyYWYMIw1-KLA2lH-TO5mLA6o5f3NvC_4FbxU99BpTUUxHZzt1Cg5hXNjbrI8oVZh6HCdrJLxqDwEmbKfDds/s320/laskos.JPG" width="238" /></span></a></div> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ποιος ήταν ο Βασίλης Λάσκος</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Βασίλης Λάσκος (1899-1943) αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Πήρε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία. Το 1925 ήταν υπασπιστής του Θ. Πάγκαλου και επέβαινε στο τορπιλοβόλο «Πέργαμος», με το οποίο κινήθηκε ο Πάγκαλος από τις Σπέτσες (Αύγουστος 1926).</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το 1933 έγινε πλωτάρχης. Πήρε μέρος στο Κίνημα του 1935 και κατέφυγε αρχικά στα Δωδεκάνησα και μετά στην Ιταλία. Ανακλήθηκε το 1940-41 και το 1942 έγινε πλοίαρχος. Αδερφός του ήταν ο σκηνοθέτης και ποιητής Ορέστης Λάσκος (1908-1992).</span><br /> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αξίζει να σημειωθεί ότι η δράση του «Κατσώνης» είχε προκαλέσει έκπληξη και θαυμασμό στο συμμαχικό στρατηγείο, που πίστευε ότι δεν μπορούσε να προσφέρει πολλά πράγματα...</span></div>

Βρέθηκε μετά από 73 χρόνια το υποβρύχιο «Κατσώνης»

Βόρεια της Σκιάθου... Είχε βυθιστεί από γερμανικό πλοίο στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - Διαβάστε την ιστορία του υποβρυχίου και του κυβ...

Διαβάστε περισσότερα άρθρα